زهور

درخشیدن قمر روشن گردیدن چراغ

زهور. [زُ ] ( ع مص ) روشن گردیدن چراغ. || درخشیدن قمر. || درخشیدن رخسار و روشن گردیدن آتش و بالا گرفتن آن. ( از منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). || قوی و بسیار گردیدن : زهرت بک ناری ؛ کقولک وریت بک زنادی ؛ یعنی قوت گرفت بتو آتش من و بسیار گردید. ( ناظم الاطباء ) ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). || متغیر گردانیدن آفتاب شتران را. ( منتهی الارب ) ( آنندراج )( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). || برآمدن کشت : زهر النبت ؛ برآمد آن کشت. ( ناظم الاطباء ).