شطرنج باد

من نظریه پرداز هستم و معتقدم که فیلمهای محمدرضا اصلانی خیلی ضعیف است ، اصلانی اصول فیلمسازی را نمی داند و مفهوم را درک نمی کند، هم در فیلم آتش سبز و هم در فیلم شطرنج باد ، پلان های گسسته و معلق و پا درهوا و بی سرو ته را ردیف می کند و اسم آن را فیلم می گذارد ، در حالیکه اصلا اصلانی نه هنرمند است و نه فیلمساز که حتی فیلمسازان بد از اصلانی جلوترند و بهتر از او بلدند فیلم بسازند ، چون آن ها فیلمسازند و فیلم بد می سازند در حالیکه محمد رضا اصلانی اصلا فیلمساز نیست .
اصلانی پلان های گسسته و به اصطلاح معنادار و مستتر و پیچیده را می سازد و اسم آن را فیلم می گذارد ، فیلم شطرنج باد یک فیلم با پلان های گسسته و معلق درهوا و بی سروته و عذاب آور و بدون مفهوم و بدون رعایت فرم و ساختارسینمایی که با سوء استفاده از واژه و زبان معنای مخفی و پوشیده و تاویل می خواهد بیننده را مجاب کند که فیلم خوبی است در حالیکه خوب نیست و گسترش روایت ضعیف اسطوره ای در جریان فیلم ، مثل نقصی است که در بدنه فیلم گسترش و پخش می شود و گسترش روایت افسانه ای در روند به اصطلاح فیلم با پلان های گسسته مخفی است و سکانس های عذاب آور محدود داخل یک خانه که پلان به پلان می خواهد به زور دکوپاژ و میزانسن تغییر کند مشاهده میشود با یک دکوپاژ بی اساس
فیلم شطرنج باد نه اصول زیباشناسی دارد و نه ادبیات فیلمنامه و نه نقاشی است و نه پیچیده است . فیلم فقط متشکل است از پلان های گسسته و بد نما و بی سروته .
خیلی بد است که آدمهای پرافاده که اصلا نمی دانند مفهوم چیست ، معنا چیست ، علت و معلول چیست ، فیلمسازی چیست ، فرم چیست و اصلا هنر چیست دارند در مورد هنر و فیلم قضاوت می کنند . یک مشکل دیگر استفاده مکرر این آدمهای به اصطلاح . . . . . . از جملات ( فراتر می رود ، جلوتر می رود ، عبور می کند ) برای تعریف و تمجید از شخص مورد نظر خود است .