زکریا بن محمد بن محمود مکمونی قزوینی ملقب به زکریای قزوینی (۶۰۰–۶۸۲)، جغرافی دان، دانشمند، تاریخ نویس و فیلسوف ایرانی تبار قرن هفتم هجری قمری است. نسب او به مالک بن انس می رسد. او شاگرد اثیرالدین ابهری حکیم بزرگ ایرانی بود.
آثار البلاد و اخبار العباد در دو جلد
عجائب المخلوقات و غرائب الموجودات
مفید العلوم و مبید الهموم
زکریای قزوینی به سال ۶۰۰ هجری قمری در قزوین متولد گردید. دوران کودکی را در زادگاه خود پشت سر گذاشت. در نوجوانی راه سفر را پیش گرفت و به شام رفت و از دارالعلم آن دیار بهره گرفت. سپس در دمشق با محی الدین ابن عربی برخورد نمود و پیرو طریقت صوفیانهٔ او گردید. بعد از مدتی از شام به عراق رفت. در دوران خلافت مستعصم عباسی منصب قضای واسط و حله را داشت. وی تا هنگام حملهٔ هولاکو به بغداد منصب قضا را به عهده داشت، و بعد از سقوط خلافت بغداد به دمشق بازگشت. وی به سال ۶۸۲ هَ. ق . در واسط وفات یافت و در مقبرهٔ شونیزیهٔ بغداد دفن گردید.
آثار البلاد و اخبار العباد در دو جلد
عجائب المخلوقات و غرائب الموجودات
مفید العلوم و مبید الهموم
زکریای قزوینی به سال ۶۰۰ هجری قمری در قزوین متولد گردید. دوران کودکی را در زادگاه خود پشت سر گذاشت. در نوجوانی راه سفر را پیش گرفت و به شام رفت و از دارالعلم آن دیار بهره گرفت. سپس در دمشق با محی الدین ابن عربی برخورد نمود و پیرو طریقت صوفیانهٔ او گردید. بعد از مدتی از شام به عراق رفت. در دوران خلافت مستعصم عباسی منصب قضای واسط و حله را داشت. وی تا هنگام حملهٔ هولاکو به بغداد منصب قضا را به عهده داشت، و بعد از سقوط خلافت بغداد به دمشق بازگشت. وی به سال ۶۸۲ هَ. ق . در واسط وفات یافت و در مقبرهٔ شونیزیهٔ بغداد دفن گردید.
wiki: زکریای قزوینی