مترادف کینه ور : انتقام جو، کینه جو، مغرض، منتقم
کینه ور
مترادف کینه ور : انتقام جو، کینه جو، مغرض، منتقم
فرهنگ فارسی
انتقام کشنده کینه ور : الوتر ... کینور کردن
لغت نامه دهخدا
کینه ور. [ ن َ / ن ِ وَ ] ( ص مرکب ) صاحب کینه و صاحب عداوت و بی مهر. ( برهان ). کینه دار. کینه ورز. ( آنندراج ). پهلوی ، کین ور . ارمنی ، کینه ور ( صاحب کینه ). ( حاشیه برهان چ معین ). حَقود. حاقد.( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ). بی مهر و صاحب دشمنی وعداوت. بدخواه و بداندیش. ( ناظم الاطباء ). بسیار دشمن. آنکه دشمنی سخت از دیگری به دل دارد :
دو خونی برافراخته سر به ماه
چنان کینه ور گشته از کین شاه.
دل مردم کینه ور شاد کرد.
سزاوارتر زآنکه کین آورم.
گر آیین شمشیر و گاه آورند.
با او به دل چگونه توان بود کینه ور؟
زکینه دوست از دشمن بتر بود.
همگان کینه ور و خاسته بر یکدگرند.
تو ز پس او چه دوی شادمان ؟
نشد در دل کینه ور جایگیر.
که باشم من اندر جهان سربه سر
که بر من شود پادشه کینه ور.
چو او کینه ور گشت و من چاره جوی
سپه را چو روی اندرآمد به روی.
از مار کینه ورتر ناسازتر چه باشد
گفتار چربش آرد بیرون ز آشیانه.
دوستار دوستارت باد جبار قدیر.
احول است آن زمان که کینه ور است.
کینه ور تیز گشت و کین تازه.
به جز سر بریدن چه برتافتی ؟
دو خونی برافراخته سر به ماه
چنان کینه ور گشته از کین شاه.
فردوسی.
درم داد و آن لشکر آباد کرددل مردم کینه ور شاد کرد.
فردوسی.
دل کینه ورْشان به دین آورم سزاوارتر زآنکه کین آورم.
فردوسی.
سر کینه ورْشان به راه آورندگر آیین شمشیر و گاه آورند.
فردوسی.
زو در جهان دلی نشناسم که نیست شادبا او به دل چگونه توان بود کینه ور؟
فرخی.
برادر با برادر کینه وربودزکینه دوست از دشمن بتر بود.
( ویس و رامین ).
گرچه شان کار همه ساخته از یکدگر است همگان کینه ور و خاسته بر یکدگرند.
ناصرخسرو.
پیش تو در می رود این کینه ورتو ز پس او چه دوی شادمان ؟
ناصرخسرو.
بسی پند گفت این جهاندیده پیرنشد در دل کینه ور جایگیر.
نظامی.
- کینه ور شدن ؛ دشمن شدن. عداوت پیدا کردن : که باشم من اندر جهان سربه سر
که بر من شود پادشه کینه ور.
فردوسی.
- کینه ور گشتن ؛ جنگ خواه شدن : چو او کینه ور گشت و من چاره جوی
سپه را چو روی اندرآمد به روی.
فردوسی.
|| منتقم و تلافی کننده بدی. ( ناظم الاطباء ). کینه کش. ( آنندراج ). انتقامجو. انتقام طلب : از مار کینه ورتر ناسازتر چه باشد
گفتار چربش آرد بیرون ز آشیانه.
لبیبی.
بدسگال بدسگالت باد چرخ کینه وردوستار دوستارت باد جبار قدیر.
سنائی.
همه روز اعور است چرخ ولیک احول است آن زمان که کینه ور است.
خاقانی.
دل کینه ور گشت بر کینه تیز.نظامی.
لشکر انگیخت بیش از اندازه کینه ور تیز گشت و کین تازه.
نظامی.
گرش دشمن کینه ور یافتی به جز سر بریدن چه برتافتی ؟
نظامی.
کینه ور. [ ن َ / ن ِ وَ ] (ص مرکب ) صاحب کینه و صاحب عداوت و بی مهر. (برهان ). کینه دار. کینه ورز. (آنندراج ). پهلوی ، کین ور . ارمنی ، کینه ور (صاحب کینه ). (حاشیه ٔ برهان چ معین ). حَقود. حاقد.(یادداشت به خط مرحوم دهخدا). بی مهر و صاحب دشمنی وعداوت . بدخواه و بداندیش . (ناظم الاطباء). بسیار دشمن . آنکه دشمنی سخت از دیگری به دل دارد :
دو خونی برافراخته سر به ماه
چنان کینه ور گشته از کین شاه .
درم داد و آن لشکر آباد کرد
دل مردم کینه ور شاد کرد.
دل کینه ورْشان به دین آورم
سزاوارتر زآنکه کین آورم .
سر کینه ورْشان به راه آورند
گر آیین شمشیر و گاه آورند.
زو در جهان دلی نشناسم که نیست شاد
با او به دل چگونه توان بود کینه ور؟
برادر با برادر کینه وربود
زکینه دوست از دشمن بتر بود.
گرچه شان کار همه ساخته از یکدگر است
همگان کینه ور و خاسته بر یکدگرند.
پیش تو در می رود این کینه ور
تو ز پس او چه دوی شادمان ؟
بسی پند گفت این جهاندیده پیر
نشد در دل کینه ور جایگیر.
- کینه ور شدن ؛ دشمن شدن . عداوت پیدا کردن :
که باشم من اندر جهان سربه سر
که بر من شود پادشه کینه ور.
- کینه ور گشتن ؛ جنگ خواه شدن :
چو او کینه ور گشت و من چاره جوی
سپه را چو روی اندرآمد به روی .
|| منتقم و تلافی کننده ٔ بدی . (ناظم الاطباء). کینه کش . (آنندراج ). انتقامجو. انتقام طلب :
از مار کینه ورتر ناسازتر چه باشد
گفتار چربش آرد بیرون ز آشیانه .
بدسگال بدسگالت باد چرخ کینه ور
دوستار دوستارت باد جبار قدیر.
همه روز اعور است چرخ ولیک
احول است آن زمان که کینه ور است .
دل کینه ور گشت بر کینه تیز.
لشکر انگیخت بیش از اندازه
کینه ور تیز گشت و کین تازه .
گرش دشمن کینه ور یافتی
به جز سر بریدن چه برتافتی ؟
- کینه ور شدن ؛ انتقام جو شدن . خواهان انتقام گردیدن :
بر من تو کینه ور شدی و دام ساختی
وز دام تو نبود اثر نه خبر مرا.
که چون کینه ور شد دل کینه خواه
همه خار وحشت برآمد ز راه .
|| جنگجو. جنگاور. مبارز. رزمجو :
به تنها یکی کینه ور لشکرم
به رخش دلاور زمین بسپرم .
پس پشت شان دور گردد ز کوه
برد لشکر کینه ور هم گروه .
فراوان ز توران سپه کشته شد
سر بخت آن کینه ور گشته شد.
چون چنان است که بر دست عنان داند داشت
کینه توزد به گه جنگ ز هرکینه وری .
ایا ز کینه وران همچو رستم دستان
ایاز ناموران همچو حیدر کرار.
|| خشمناک . غضب آلود. پرخشم :
شد از پیش او کینه ور بی درفش
سوی بلخ بامی کشیدش درفش .
همی آمد چنین تاکشور ماه
هم آشفته سپه هم کینه ور شاه .
به باد آتش تیز برتر شود
پلنگ از زدن کینه ورتر شود.
دو خونی برافراخته سر به ماه
چنان کینه ور گشته از کین شاه .
فردوسی .
درم داد و آن لشکر آباد کرد
دل مردم کینه ور شاد کرد.
فردوسی .
دل کینه ورْشان به دین آورم
سزاوارتر زآنکه کین آورم .
فردوسی .
سر کینه ورْشان به راه آورند
گر آیین شمشیر و گاه آورند.
فردوسی .
زو در جهان دلی نشناسم که نیست شاد
با او به دل چگونه توان بود کینه ور؟
فرخی .
برادر با برادر کینه وربود
زکینه دوست از دشمن بتر بود.
(ویس و رامین ).
گرچه شان کار همه ساخته از یکدگر است
همگان کینه ور و خاسته بر یکدگرند.
ناصرخسرو.
پیش تو در می رود این کینه ور
تو ز پس او چه دوی شادمان ؟
ناصرخسرو.
بسی پند گفت این جهاندیده پیر
نشد در دل کینه ور جایگیر.
نظامی .
- کینه ور شدن ؛ دشمن شدن . عداوت پیدا کردن :
که باشم من اندر جهان سربه سر
که بر من شود پادشه کینه ور.
فردوسی .
- کینه ور گشتن ؛ جنگ خواه شدن :
چو او کینه ور گشت و من چاره جوی
سپه را چو روی اندرآمد به روی .
فردوسی .
|| منتقم و تلافی کننده ٔ بدی . (ناظم الاطباء). کینه کش . (آنندراج ). انتقامجو. انتقام طلب :
از مار کینه ورتر ناسازتر چه باشد
گفتار چربش آرد بیرون ز آشیانه .
لبیبی .
بدسگال بدسگالت باد چرخ کینه ور
دوستار دوستارت باد جبار قدیر.
سنائی .
همه روز اعور است چرخ ولیک
احول است آن زمان که کینه ور است .
خاقانی .
دل کینه ور گشت بر کینه تیز.
نظامی .
لشکر انگیخت بیش از اندازه
کینه ور تیز گشت و کین تازه .
نظامی .
گرش دشمن کینه ور یافتی
به جز سر بریدن چه برتافتی ؟
نظامی .
- کینه ور شدن ؛ انتقام جو شدن . خواهان انتقام گردیدن :
بر من تو کینه ور شدی و دام ساختی
وز دام تو نبود اثر نه خبر مرا.
ناصرخسرو.
که چون کینه ور شد دل کینه خواه
همه خار وحشت برآمد ز راه .
نظامی .
|| جنگجو. جنگاور. مبارز. رزمجو :
به تنها یکی کینه ور لشکرم
به رخش دلاور زمین بسپرم .
فردوسی .
پس پشت شان دور گردد ز کوه
برد لشکر کینه ور هم گروه .
فردوسی .
فراوان ز توران سپه کشته شد
سر بخت آن کینه ور گشته شد.
فردوسی .
چون چنان است که بر دست عنان داند داشت
کینه توزد به گه جنگ ز هرکینه وری .
فرخی .
ایا ز کینه وران همچو رستم دستان
ایاز ناموران همچو حیدر کرار.
فرخی .
|| خشمناک . غضب آلود. پرخشم :
شد از پیش او کینه ور بی درفش
سوی بلخ بامی کشیدش درفش .
دقیقی .
همی آمد چنین تاکشور ماه
هم آشفته سپه هم کینه ور شاه .
(ویس و رامین ).
به باد آتش تیز برتر شود
پلنگ از زدن کینه ورتر شود.
سعدی .
فرهنگ عمید
دارای کینه، انتقام جو.
کلمات دیگر: