کماندار

نبال

دارنده کمان، کسی که درتیراندازی باکمان زبردست باشد، کمان گیرهم گفته شده
( صفت ) ۱ - کسی که به کمان مجهز است . ۲ - کسی که در تیر اندازی با کمان مهارت دارد کمانگیر : ( بر سر خاکش بجای شمع تیری مینهد هر که قربان کمانداران ابرو میشود ) . ( کلیم )

(کَ ) (ص فا. ) تیرانداز.

کماندار. [ ک َ ] ( نف مرکب ) آنکه دارای کمان باشد و کمانکش و تیرانداز و کسی که کمان بدست میگیرد. ( ناظم الاطباء ). کمان دارنده.کسی که به کمان مجهز است و در تیراندازی با کمان مهارت دارد. کمانگیر. ( فرهنگ فارسی معین ) :
کماندار با تیر و ترکش هزار
بیاورد با خویشتن شهریار.شست کرشمه چو کماندار شد
تیر نینداخته بر کار شد.همین یک کماندار شد کز نخست
بر آماجگه تیر او شد درست.کماندار و سختی کش و سخت کش.یلان کماندار نخجیرزن
غلامان ترکش کش تیرزن.گرچه تیر از کمان همی گذرد
از کماندار بیند اهل خرد.راه عشق ارچه کمین گاه کمانداران است
هر که دانسته رود صرفه ز اعدا ببرد.- کمانداران ابرو ؛ که ابروانی چون کمان دارند :
من از دست کمانداران ابرو
نمی یارم گذر کردن به هر سو.بر سر خاکش به جای شمع تیری می نهد
هر که قربان کمانداران ابرو می شود.

۱. دارندۀ کمان.
۲. کسی که در تیراندازی با کمان مهارت دارد، کمان گیر.

تیر دار