اختلال تیک

اختلال تیک در راهنمای تشخیصی و آماری اختلال های روانی بر اساس نوع و مدت تیک های عصبی (حرکت های ناگهانی و سریع) تعریف شده است. سازمان بهداشت جهانی هم تعریف مشابهی برای اختلالات تیک ارائه داده است.
تیک، عبارت است از انجام دادن حرکت و رفتاری یا ایجاد کردن صدایی به صورت غیر ارادی که به طور ناگهانی از فرد سر می زند و به صورت تکرار شونده و سریع اما فاقد ریتم باشد. تیک ها حداقل به صورت گذرا در بسیاری از افراد از جمله کودکان دیده می شود و معمولاً استرس ها بروز آن را افزایش، و تمرکز شخص آن را حداقل برای مدت زمان کوتاهی کاهش می دهد.
تیک ها حرکت معمولی است که اغلب در حدود ۵/۳ سالگی شروع می شوند، به کودکان کمک می کنند تا انرژی عصبی را آزاد کنند. ۷۵ درصد از کودکان این نوع تیک را در عرض ۶ ماه پشت سر می گذارند. اگر تیک بیش از ۱۲ ماه ادامه یابد، تیک مزمن محسوب می شود. تیک های مزمن پایدار هستند و معمولاً انقباض ماهچه در آن ها بیش از حد و بسیار شدید است. این تیک ها مشخصا به صورت حمله های دوره ای صورت می گیرند و غالبا شدت آن ها ماه به ماه و روزبه روز یا حتی ساعت به ساعت تغییر می کند. تیک های مزمن می توانند طبق روش ها درمان متوقف شوند.
تیک ها بر اساس عملی که انجام می شود به دو دسته تقسیم می شوند که هر کدام دارای دو نوع ساده و مرکب هستند: