رجبی، پرویز (قوچان ۱۳۱۸ـ۱۳۹۰ش)
رجبی، پرویز
مورخ، مترجم و نویسنده ایرانی. تحصیلات ابتدایی را در زادگاه پدرش روستای آق کنه، بین میانه و زنجان گذراند. پدرش بعد از سقوط حکومت پیشه وری، به علت فعال بودن در فرقۀ دموکرات، به شوروی گریخت. دیپلمش را در مشهد گرفت و به استخدام ادارۀ فرهنگ قوچان درآمد. پس از مدتی برای تحصیل به آلمان رفت و از دانشگاه گوتینگن در رشته ایران شناسی مدرک دکتری گرفت. در بازگشت به استخدام دانشگاه اصفهان و سپس دانشگاه ملی (شهید بهشتی) درآمد. پس از انقلاب مرکز تحقیقات ایران شناسی را تأسیس کرد که تعطیل شد. بعد از آن مهد کودکی تأسیس کرد و به مدت ده سال این تنها شغل وی بود. در ۱۳۶۷ به آلمان رفت و شش سال در دانشگاه های ماربوگ و گوتینگن به تحقیق و تدریس پرداخت. در ۱۳۷۳، به ایران بازگشت و ریاست بخش ایران شناسی دایرةالمعارف بزرگ اسلامی را برعهده گرفت. از تألیفات اوست: کریم خان زند و زمان او، ۱۳۵۲؛ معماری ایران در عصر پهلوی، ۱۳۵۶؛ ترازوی هزار کفه، ۱۳۸۳. از ترجمه های اوست: کویرهای ایران، اسون هدین، ۱۳۵۴؛ مارکوپولو در ایران، آلفونس گابریل، ۱۳۵۴؛ سفرنامۀ نیبور، کارستن نیبور، ۱۳۵۵؛ از زبان داریوش، هاید ماری کخ، ۱۳۷۵؛ داریوش و ایرانیان، والتر هینتس، ۱۳۸۵. از داستان های اوست: شهر ما، ۱۳۵۲؛ ماهی قرمز حوض همسایه، ۱۳۵۷؛ سیمرغ (رمان)، ۱۳۸۵. مهم ترین تألیف او، هزاره های گمشده، در چندین جلد منتشر شده است.
رجبی، پرویز
مورخ، مترجم و نویسنده ایرانی. تحصیلات ابتدایی را در زادگاه پدرش روستای آق کنه، بین میانه و زنجان گذراند. پدرش بعد از سقوط حکومت پیشه وری، به علت فعال بودن در فرقۀ دموکرات، به شوروی گریخت. دیپلمش را در مشهد گرفت و به استخدام ادارۀ فرهنگ قوچان درآمد. پس از مدتی برای تحصیل به آلمان رفت و از دانشگاه گوتینگن در رشته ایران شناسی مدرک دکتری گرفت. در بازگشت به استخدام دانشگاه اصفهان و سپس دانشگاه ملی (شهید بهشتی) درآمد. پس از انقلاب مرکز تحقیقات ایران شناسی را تأسیس کرد که تعطیل شد. بعد از آن مهد کودکی تأسیس کرد و به مدت ده سال این تنها شغل وی بود. در ۱۳۶۷ به آلمان رفت و شش سال در دانشگاه های ماربوگ و گوتینگن به تحقیق و تدریس پرداخت. در ۱۳۷۳، به ایران بازگشت و ریاست بخش ایران شناسی دایرةالمعارف بزرگ اسلامی را برعهده گرفت. از تألیفات اوست: کریم خان زند و زمان او، ۱۳۵۲؛ معماری ایران در عصر پهلوی، ۱۳۵۶؛ ترازوی هزار کفه، ۱۳۸۳. از ترجمه های اوست: کویرهای ایران، اسون هدین، ۱۳۵۴؛ مارکوپولو در ایران، آلفونس گابریل، ۱۳۵۴؛ سفرنامۀ نیبور، کارستن نیبور، ۱۳۵۵؛ از زبان داریوش، هاید ماری کخ، ۱۳۷۵؛ داریوش و ایرانیان، والتر هینتس، ۱۳۸۵. از داستان های اوست: شهر ما، ۱۳۵۲؛ ماهی قرمز حوض همسایه، ۱۳۵۷؛ سیمرغ (رمان)، ۱۳۸۵. مهم ترین تألیف او، هزاره های گمشده، در چندین جلد منتشر شده است.
wikijoo: رجبی،_پرویز_(قوچان_۱۳۱۸ـ۱۳۹۰ش)