سبی

برده مذکر و مونث در آن یکسان است یا چوبی که آنرا توجیه از جایی بجایی برد .

سبی. [ س َب ْی ْ ] ( ع مص ) عدو را برده کردن. || سَبْی ْ خمر را؛ خرید کردن آن را تا از شهری بشهری برند یا از جایی به جایی بردن. || سبی اﷲ؛ غریب کردن و دور کردن خدای کسی را. || دل بردن ِ معشوق ْ عاشق را. || سبی الماء؛ کند چاه را تا به آب رسید. ( از منتهی الارب ).

---

سبی. [ س َ بی ی ] ( ع ص ، اِ ) برده. ( منتهی الارب ). آنچه اسیر شود و غالباً اَسْر مخصوص مردان و سبی مخصوص زنان است :
فعادوا بالغنائم حافلات
و عدنا بالاساری و السبایا.|| غریب وطن. ( منتهی الارب ).

---

سبی. [ س َ ی ی ] ( ع ص ، اِ ) برده. مذکر و مؤنث در آن یکسان است. ( منتهی الارب ). اسیرشده. ( از اقرب الموارد ). || چوبی که آن را توجبه از جایی بجایی برد. چوب که سیل آن را از شهری به شهری برد. || پوست مار که برافکند او را. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ).

۱. اسیر کردن، برده ساختن.
۲. دور کردن، به غربت افکندن.