یک بار

۱- یکدفعه مقابل دوبار. ۲- یکمرتبه دفعتا واحدتا. ۳- بی خبر غفلتا : ... وتا چندکرت این معنی اورا عادت شودتاناگاه یکبارش ببندد وبکشند.

( ~. ) (ق . ) ۱ - یک دفعه ، مقابل دو بار. ۲ - بی خبر، غفلتاً.

یک بار. [ ی َ / ی ِ ] ( ق مرکب ) دفعه واحد. یک هنگام. ( ناظم الاطباء ). یک دفعه. یک نوبت. یک کرت :
چه باشد ار به وفا دست گیردم یک بار
گرم ز دست به یک بار برنمی گیرد.صد بار بدی کردی و دیدی ثمرش را
نیکی چه بدی داشت که یک بار نکردی ؟! || یک دفعه و ناگهان. به یک باره. یک باره. به یک بارگی. ( یادداشت مؤلف ). کرة. دفعه. تارة. مرة. ( منتهی الارب ) ( ترجمان القرآن ).
- به یک بار ؛ یک باره. یک بارگی. ناگهان : یک سال چون بر این آمد نصر احمد، احنف قیس دیگر شده بود در حلم... و اخلاق ناستوده به یک بار ازوی دور شده بود. ( تاریخ بیهقی ). آن قوم که مرده بودند همه به یک بار زنده شدند و برخاستند. ( قصص الانبیاء ص 143 ).
نمی دانم دگر اینجا به ناچار
چوخر در گل فروماندم به یک بار.تو را آتش ای دوست دامن بسوخت
مرا خود به یک بار خرمن بسوخت.چشمت به تیغ غمزه خونخوار برگرفت
تا هوش و عقل خلق به یک بار درگرفت.عشقت بنای صبر به کلی خراب کرد
جورت در امید به یک بار درگرفت.وقتی صنمی دلی ربودی
تو خلق ربوده ای به یک بار.ز روی کار من برقع درانداخت
به یک بار آنکه در برقع نهان است. || بالتمام. یک باره. همه. ( یادداشت مؤلف ) :
نمی سازم به سنگ کم سبک میزان همت را
مراد هر دو عالم را از او یک بار می خواهم.

یه دُو؛ یَه فرقه