ائوگمدائچا

ائوگمَداَئچا نسخهٔ پازند یکی از نامه های پهلوی و سرچشمهٔ بسیاری از لغت های فارسی است که مشتمل بر ۲۹ فقره از اوستا که ۲۸۰ واژه دارد و ترجمه و تفسیر آن شامل ۱۴۵۰ واژه است و با متن اوستایی همراه می باشد. فقط پنج فقرهٔ اوستایی آن در اوستای امروزین یافت می شود و ۲۴ فقرهٔ دیگر از کتاب های ازدست رفته است. این رساله راجع به حقانیت مرگ است و توصیه بدان که انسان باید همواره منتظر و آماده برای آن باشد. بنا به عقیدهٔ برخی از خاورشناسان، این رساله از آغاز اصل پهلوی نداشته و گویا اساساً به پازند نگاشته شده بود.
ائوگمدائچا یکی از بهترین رسالاتی است که از آیین مزدیسنا باقی مانده و کاملاً موافق دین زرتشتی است و نویسندهٔ آن اطلاع کاملی از دین خود داشته و برای قوت دادن مطالب خود ابداً محتاج به آیه سازی نبوده است.