آئین دوست یابی. آیین دوست یابی (نام اصلی: چگونه می توان دوست یافت و در مردم نفوذ کرد) کتابی در سبک خودیاری، نوشتهٔ دِیل کارنِگی است. این کتاب از نخستین و بهترین کتاب های کمک به خود است. نخستین چاپ این کتاب در سال ۱۹۳۶ بود. این کتاب بیش از 15میلیون نسخه در جهان فروش داشته است و جزو پرفروش ترین کتاب های دنیاست.
این کتاب تاکنون توسط مترجمان زیادی به فارسی ترجمه شده است و همهٔ مترجمان نام مختصر و یکسانِ آیین دوست یابی را بر آن نهاده اند.
کارنگی در باره علت نگارش این کتاب اظهار می کند کمیته ای در دانشگاه شیکاگو و مدارس ای ام سی یک تحقیق راجع به امیال عموم مردم جامعه انجام دادند که نتیجه حاصل شده حکایت داشت مردم بعد از خواستن سلامتی علاقه مند هستند بدانند چطور میتوانند روی باقی مردم تأثیر بگذارند، بنابراین دانشگاه مذکور تصمیم گرفتند که دوره ای برای بزرگسالان در مریدن بگذارند تا این مسائل را برای آن ها آموزش دهند،اما کتابی برای تدریس پیدا نکردند زیرا تاآن زمان هیچ کتابی در این باره به رشته تحریر در نیامده بود. بنابراین دیل تصمیم میگیرد تا خودش دست به کار شود و اولین کتاب را بر این اساس بنویسد. وی در نگارش این کتاب از تجربیات افرادی چون ژولیوس سزار،تئودور روزولت،کلارک گیبل، مری پیکفورد، آلبرت انشتین، توماس ادیسون و... استفاده کرده هست. وی می گوید برای نگارش این کتاب صدها صفحه بیوگرافی فقط راجع به تئودور رزولت را در کنار محققی که استخدام کرده است مطالعه نموده. وی برای نگارش این کتاب حتی کار را از این هم فراتر برده و نوشته های روانشناسی و فلسفی دوران گذشته را هم از زیر نظر گذرانده است.
این کتاب تاکنون توسط مترجمان زیادی به فارسی ترجمه شده است و همهٔ مترجمان نام مختصر و یکسانِ آیین دوست یابی را بر آن نهاده اند.
کارنگی در باره علت نگارش این کتاب اظهار می کند کمیته ای در دانشگاه شیکاگو و مدارس ای ام سی یک تحقیق راجع به امیال عموم مردم جامعه انجام دادند که نتیجه حاصل شده حکایت داشت مردم بعد از خواستن سلامتی علاقه مند هستند بدانند چطور میتوانند روی باقی مردم تأثیر بگذارند، بنابراین دانشگاه مذکور تصمیم گرفتند که دوره ای برای بزرگسالان در مریدن بگذارند تا این مسائل را برای آن ها آموزش دهند،اما کتابی برای تدریس پیدا نکردند زیرا تاآن زمان هیچ کتابی در این باره به رشته تحریر در نیامده بود. بنابراین دیل تصمیم میگیرد تا خودش دست به کار شود و اولین کتاب را بر این اساس بنویسد. وی در نگارش این کتاب از تجربیات افرادی چون ژولیوس سزار،تئودور روزولت،کلارک گیبل، مری پیکفورد، آلبرت انشتین، توماس ادیسون و... استفاده کرده هست. وی می گوید برای نگارش این کتاب صدها صفحه بیوگرافی فقط راجع به تئودور رزولت را در کنار محققی که استخدام کرده است مطالعه نموده. وی برای نگارش این کتاب حتی کار را از این هم فراتر برده و نوشته های روانشناسی و فلسفی دوران گذشته را هم از زیر نظر گذرانده است.
wiki: آئین دوست یابی