مفهوم مالیات لیندال نخستین بار در سال ۱۹۱۹ توسط اریک لیندال، اقتصاددان سوئیسی، به عنوان راه حلی برای مشخص کردن مقدار هزینه بهینه روی کالای عمومی و نحوه توزیع بار مالیاتی دولت آن مطرح شد.
امور مالی دولتی
شرط ساموئلسون
کالای عمومی
اثرات خارجی
در مالیات لیندال هر فرد مالیاتی برابر با مطلوبیت حاشیه ای که از مصرف کالای عمومی کسب می کند، می پردازد. در این مالیات مجموع قیمت هایی که برای هر واحد از کالای عمومی توسط افراد پرداخت می شود با هزینه حاشیه ای کالای عمومی برابر است. برای این منظور برای هر فرد بازار مختص خود آن فرد تعریف می شود. با تعریف بازارهای شخصی، افراد با داده شده فرض کردن قیمت بازار شخصیشان، میزان مصرف بهینه خود از کالای عمومی را مشخص می کنند. ایده مالیات لیندال به صورت کلی بر اساس قیمت های شخصی (personalized prices) برای کالای عمومی بنا نهاده شده است.
مالیات لیندال هم به توانایی افراد در پرداخت مالیات برای کالاهای عمومی توجه می کند و هم به میزان نفعی که وی از مصرف کالای عمومی نصیبش می شود. توجه به توان مالی پرداخت از این جهت است که مقادیر مالیات پرداختی برای هر فرد متفاوت است و با افزایش درآمد افزایش می یابد. از طرفی، چون هر مالیات دهنده، مالیاتی برابر با میزان مطلوبیت حاشیه ای ناشی از مصرف کالای عمومی می پردازد، می توان گفت مالیات لیندال به میزان منفعت افراد از کالای عمومی توجه می کند.
تعادل لیندال وضعیتی است که در آن مالیات لیندال از افراد دریافت می شود. در حالت کلی میزان بهینه پارتوی کالای عمومی با برابر شدن مجموع تمایل به پرداخت افراد برای یک واحد کالای بیشتر، با هزینه حاشیه ای تولید کالای عمومی تعیین می شود. در تعادل لیندال قیمتی که هر فرد برای کسب هر واحد کالای عمومی می پردازد دقیقاً برابر با مطلوبیت حاشیه ای است که از مصرف آن به دست می آورد. پس شرایط حاکم بر تعادل لیندال دقیقاً مانند شرایط حاکم بر تعادل والراسی است و چون تعادل والراسی بهینه پارتو است، می توان نتیجه گرفت که تعادل لیندال هم بهینه پارتو است. تنها تفاوتی که تعادل لیندال با تعادل والراسی دارد این است که، در این تعادل برای هر فرد قیمت مشخصی به دست می آید ولی در تعادل والراسی یک قیمت برای همه مشخص می شود.
امور مالی دولتی
شرط ساموئلسون
کالای عمومی
اثرات خارجی
در مالیات لیندال هر فرد مالیاتی برابر با مطلوبیت حاشیه ای که از مصرف کالای عمومی کسب می کند، می پردازد. در این مالیات مجموع قیمت هایی که برای هر واحد از کالای عمومی توسط افراد پرداخت می شود با هزینه حاشیه ای کالای عمومی برابر است. برای این منظور برای هر فرد بازار مختص خود آن فرد تعریف می شود. با تعریف بازارهای شخصی، افراد با داده شده فرض کردن قیمت بازار شخصیشان، میزان مصرف بهینه خود از کالای عمومی را مشخص می کنند. ایده مالیات لیندال به صورت کلی بر اساس قیمت های شخصی (personalized prices) برای کالای عمومی بنا نهاده شده است.
مالیات لیندال هم به توانایی افراد در پرداخت مالیات برای کالاهای عمومی توجه می کند و هم به میزان نفعی که وی از مصرف کالای عمومی نصیبش می شود. توجه به توان مالی پرداخت از این جهت است که مقادیر مالیات پرداختی برای هر فرد متفاوت است و با افزایش درآمد افزایش می یابد. از طرفی، چون هر مالیات دهنده، مالیاتی برابر با میزان مطلوبیت حاشیه ای ناشی از مصرف کالای عمومی می پردازد، می توان گفت مالیات لیندال به میزان منفعت افراد از کالای عمومی توجه می کند.
تعادل لیندال وضعیتی است که در آن مالیات لیندال از افراد دریافت می شود. در حالت کلی میزان بهینه پارتوی کالای عمومی با برابر شدن مجموع تمایل به پرداخت افراد برای یک واحد کالای بیشتر، با هزینه حاشیه ای تولید کالای عمومی تعیین می شود. در تعادل لیندال قیمتی که هر فرد برای کسب هر واحد کالای عمومی می پردازد دقیقاً برابر با مطلوبیت حاشیه ای است که از مصرف آن به دست می آورد. پس شرایط حاکم بر تعادل لیندال دقیقاً مانند شرایط حاکم بر تعادل والراسی است و چون تعادل والراسی بهینه پارتو است، می توان نتیجه گرفت که تعادل لیندال هم بهینه پارتو است. تنها تفاوتی که تعادل لیندال با تعادل والراسی دارد این است که، در این تعادل برای هر فرد قیمت مشخصی به دست می آید ولی در تعادل والراسی یک قیمت برای همه مشخص می شود.
wiki: مالیات لیندال