انگشته

( اسم ) آلتی چوبین چهار شاخه دارای دسته ای بلند که کشاورزان با آن خرمن کوفته را بباد دهند تا از کاه جدا گردد چهار شاخ افشون هسک .
برزیگری را گویند که صاحب ثروت بود و کارکنان بسیار داشته باشد ٠ سوداگر ٠ صاحب سرمایه ٠

انگشته. [ اَ گ ُ ت َ / ت ِ ] ( اِ ) انگشته و مذری و پنج انگشت ، افزاری که برزگران دانه و کاه را بدان بباد بر دهند تا از هم جدا شود. ( لغت فرس اسدی چ دبیرسیاقی ص 77 ). آلتی باشد از چوب مانند پنجه دست و دسته نیز دارد که برزیگران خرمن کوفته شده را بدان بباد دهند. ( برهان قاطع ) ( از انجمن آرا ). چهارشاخ. افشون. هسک. ( فرهنگ فارسی معین ). اوشین. ( ناظم الاطباء ) :
در راه نشابور دهی دیدم بس خوب
انگشته او را نه عدد بود و نه مره.از گواز وتش و انگشته بهمان [ و فلان ]
تا تبر زین و دبوسی ورکاب کمری.|| انگشتوانه. ( آنندراج ). و رجوع به انگشتوانه شود.

---

انگشته. [ اَ گ َ / گ ِ ت َ / ت ِ ] ( اِ ) برزیگری را گویند که صاحب ثروت بود و کارکنان بسیار داشته باشد . || سوداگرصاحب سرمایه. ( برهان قاطع ) ( انجمن آرا ) ( آنندراج ).

---

انگشته. [ اَگ ُ ت ِ ] ( اِخ ) دهی است از بخش اشترینان شهرستان بروجرد با 331 تن سکنه. آب آن از قنات و محصول آن غلات ، بادام و پنبه است. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6 ).

وسیلۀ چوبی چهارشاخه با دستۀ بلند که برزگران با آن خرمن کوفته شده را به باد می دهند تا دانه از کاه جدا شود، چهارشاخ، افشون، هسک، هید، چک.