اهنینه

( آهنینه ) ( صفت ) ۱ - آهنی آهنین ۲ - ( اسم ) آلات آهنین ادوات آهنی .

( آهنینه ) آهنینه. [ هََ نی ن َ / ن ِ ]( ص نسبی ) آهنین. منسوب به آهن. از آهن :
بدیماه ار ایدون که خواهد خدای
بپوشم برزم آهنینه قبای. || ( اِ مرکب ) آلات آهنین. آنچه از آهن کنند از آلات و ادوات و ظروف و اوانی :
همیشه تا نجهد زآهنینه مرزنگوش
همیشه تا ندمدزآبگینه سیسنبر.بسی حنجر بریده ست او بدنبه
شکسته ست آهنینه به آبگینه.سه روز متواتر می غارتیدند اوّل روز زرّینه و سیمینه و ابریشمینه ، دوّم روز برنجینه و روئینه و آهنینه ، سوم روز افکندنی و حشو بالشها و نهالیهاو خم و خمره و در و چوب. ( راحةالصدور راوندی ).

( آهنینه ) [قدیمی] ظرف آهنی: همیشه تا نجهد ز آهنینه مرزنجوش / همیشه تا ندمد ز آبگینه سیسنبر (فرخی: ۱۱۹ ).