انگهی

( آنگهی ) ۱ - آن زمان آن وقت . ۲ - پس سپس بعد.

( آنگهی ) آنگهی. [ گ َ ] ( ق مرکب ) آن زمان. آن وقت. در آن حال :
بهرام ، آنگهی که بخشم افتی
بر گاه اورمزد دُرافشانی.کشیدندشان خسته و بسته زار
بجان خواستند آنگهی زینهار.سوی زال کرد آنگهی سام روی
که داد و دهش گیرد آرامجوی.نبشت آنگهی پاسخ نامه باز
به نزدیک فرزند گردنفراز. || پس. سپس. بعد. بعد از آن :
بخواند آنگهی زرگر دند را
ز همسایگانان تنی چند را. چو این کرده شد چاره آب ساخت
ز دریا برآورد و هامون نواخت
بجوی آنگهی آب را راه کرد
به فرّ کئی رنج کوتاه کرد.بزال آنگهی گفت تندی مکن
بر اندازه باید که رانی سخُن.بطوس آنگهی گفت کای هوشمند
مر این گفته رابشنو و کار بند.قوم فرعون همه رادر تک دریا راند
آنگهی غرقه کُنَدْشان و نگون گرداند.ترک بدی مقدمه فعل نیکی است
کاوّل علاج واجب بیمار احتماست
خود نفی باطل اوّل لفظ شهادت است
کاوّل اعوذ وآنگهی الحمد و والضحی است.- وانگهی ؛بعلاوه. از این گذشته.

( آنگهی ) ۱. آن وقت، آن زمان.
۲. بعد، سپس.