خط اتصال

خط اتصال (به انگلیسی: Slur) از اصطلاحات موسیقی، خطی کمانی (منحنی) شکل شبیه به خط اتحاد می باشد که در بالا یا پایین دو یا چند نت غیر هم صدا قرار می گیرد و صدای آن ها را به یکدیگر متصل می کند. در سازهای زهی آرشه ای نت هایی که خط اتصال دارند را با «یک آرشه» (بدون تغییر جهت آرشه) و در سازهای بادی و آواز با یک نَفَس اجرا می کنند. این نت ها کاملاً پیوسته (لگاتو) اجرا می شوند.
کمال پورتراب، مصطفی (۱۳۸۵). تئوری موسیقی. تهران: چشمه. صص. صفحه ۳۳. شابک ۹۶۴-۶۱۹۴-۲۷-۳.
منصوری، پرویز (۱۳۷۴). تئوری بنیادی موسیقی. تهران: کارنامه. صص. صفحه ۵۰ و ۵۱. شابک ۹۶۴-۴۳۱-۰۰۱-۲.
وجدانی، بهروز (۱۳۷۱). فرهنگ تفسیری موسیقی. تهران: مترجم. صص. صفحه ۵۷۴.
ناصری، فریدون (۱۳۸۲) . فرهنگ جامع اصطلاحات موسیقی. تهران: انتشارات روزنه. شابک ۹۶۴-۶۱۷۶-۶۷-۴.
به غیر از آن «جمله» یا «نیم جمله موسیقی» به کمک خط اتصال مشخص می گردد.

خط اتصال (موسیقی). خط اتصال (به انگلیسی: Slur) از اصطلاحات موسیقی، خطی کمانی (منحنی) شکل شبیه به خط اتحاد می باشد که در بالا یا پایین دو یا چند نت غیر هم صدا قرار می گیرد و صدای آن ها را به یکدیگر متصل می کند. در سازهای زهی آرشه ای نت هایی که خط اتصال دارند را با «یک آرشه» (بدون تغییر جهت آرشه) و در سازهای بادی و آواز با یک نَفَس اجرا می کنند. این نت ها کاملاً پیوسته (لگاتو) اجرا می شوند.
به غیر از آن «جمله» یا «نیم جمله موسیقی» به کمک خط اتصال مشخص می گردد.

خط اتصال (slur)
(یا: لگاتو) در نت نویسی موسیقی، خطی منحنی که بالا یا پایین یک دسته نت کشیده می شود، و نشان می دهد که تمامی این نت های متحدشده را باید به صورت لِگاتو (نرم و پیوسته) اجرا کرد. اگر در زیر این خط نقطه های استاکّاتو نیز وجود داشته باشند، این به معنای پورتاتو است که شکلی از تأکیدگذاریِ منفصل برشمرده می شود. خط اتصالی که دو نت با زیرایی یکسان را به هم وصل کند، خط اتحاد (لیِزون) نامیده می شود. نیز ← خط_اتحاد