زور اوردن

الو , عثرة

( زور آوردن ) ( مصدر ) ۱ - زور دادن فشار آوردن . ۲ - تعدی کردن ستم کردن .

( زور آوردن ) (وَیا وُ دَ ) (مص ل . ) ۱ - فشار دادن . ۲ - ستم کردن .

( زور آوردن ) زور آوردن. [ وَ دَ ] ( مص مرکب ) زور دادن. فشار دادن. ( فرهنگ فارسی معین ). نیرو کردن. ( یادداشت بخط مرحوم دهخدا ) : و آب چنان زور آورد که آن زنجیرها بگسست. ( فارسنامه ابن البلخی ص 138 ).
چه زور آورد پنجه جهد مرد
چو بازوی توفیق یاری نکرد.که زور آورد گر تو یاری دهی ؟
که گیرد چو تو رستگاری دهی ؟دست بالای عشق زور آورد
معرفت را نماند جای ستیز.- زور بر خاک سیه آوردن ؛ کنایه از کشاورزی کردن. زراعت کردن :
جستن گوگرد احمر عمر ضایع کردن است
زور بر خاک سیه آور که یکسر کیمیاست. || تعدی کردن. ستم کردن. ( فرهنگ فارسی معین ). مقابله کردن. سرکشی کردن. فشار آوردن. هجوم آوردن : ارتفاع ولایات نقصان پذیرفت و خزانه تهی ماند و دشمنان زور آوردند. ( گلستان ).
سرشته ست یزدان شفا در عسل
نه چندانکه زورآورد با اجل.خدایا به غفلت شکستیم عهد
چه زور آورد با قضا دست جهد.رجوع به زور و دیگر ترکیبهای آن شود.