زنهار دادن

احذر

زنهار دادن. [ زِ دَ ] ( مص مرکب ) امان دادن. ( یادداشت بخط مرحوم دهخدا ). اجاره. ( تاج المصادر بیهقی ) ( زوزنی ). ایمن گردانیدن :
چو زنهار دادم نسازمت جنگ
جهان نیست بر مرد هشیار تنگ.ز اسب اندر آورد و زنهار داد
به انکار با خویشتن یار داد.به زنهار دادن زبان داد شاه
کزان بد از ایشان نبیند گناه.گروهی را از آن شیران جنگی
بکشت و مابقی را داد زنهار.محمود ایشان را زنهار داد و ایمن کرد. ( تاریخ سیستان ).
چو زنهار خواهند زنهار ده
که زنهار دادن ز پیکار به.هر آنکه از سر برنده خنجرش بجهد
بهر کجا که رود ندهدش فلک زنهار.منصوراو را باز طلبید و زنهار داد. ( مجمل التواریخ و القصص ).
به حق آنکه در زنهار اویم
که چون زنهار دادی راست گویم.ببخشود بر سختی کارشان
به شمشیر خود داد زنهارشان.گنهکار را عذر نسیان بنه
چو زنهار خواهند زنهار ده.مرا که قوت کاهی نه ، کی دهد زنهار
بلای عشق ، که فرهاد کوهکن بکشد.رجوع به زنهار و زینهار و ترکیبهای این دو کلمه شود.