خاکروبه یا آنچه پریشان باشد از طعام و بامید ثواب آنرا خورند .
خمامه
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
( خمامة ) خمامة. [ خ ِ م َ ] ( ع اِ ) پر تباه که در زیر پرها باشد. ( منتهی الارب ) ( از لسان العرب ) ( از تاج العروس ).
خمامة. [ خ ُ م َ ] ( ع اِ ) خاکروبه. || آنچه پریشان باشد از طعام و به امید ثواب آن را خورند. || خاک چاه. ( منتهی الارب ) ( از تاج العروس ) ( از لسان العرب ).
خمامة. [ خ ُ م َ ] ( ع اِ ) خاکروبه. || آنچه پریشان باشد از طعام و به امید ثواب آن را خورند. || خاک چاه. ( منتهی الارب ) ( از تاج العروس ) ( از لسان العرب ).
خمامة. [ خ ِ م َ ] (ع اِ) پر تباه که در زیر پرها باشد. (منتهی الارب ) (از لسان العرب ) (از تاج العروس ).
خمامة. [ خ ُ م َ ] (ع اِ) خاکروبه . || آنچه پریشان باشد از طعام و به امید ثواب آن را خورند. || خاک چاه . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ).
کلمات دیگر: