( حیدة ) حیدة. [ ح َ دَ ] ( ع مص ) میل کردن از چیزی و بگشتن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( اقرب الموارد ). رجوع به حَید شود. || ( اِ ) نظر بد.( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). || گره در شاخ بز کوهی. ( اقرب الموارد ). رجوع به حید شود.
حیده
لغت نامه دهخدا
حیدة. [ ح َ دَ ] (ع مص ) میل کردن از چیزی و بگشتن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (اقرب الموارد). رجوع به حَید شود. || (اِ) نظر بد.(منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || گره در شاخ بز کوهی . (اقرب الموارد). رجوع به حید شود.
کلمات دیگر: