دم بریدن .
دم گسستن
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
دم گسستن. [ دَ گ ُ س َس ْ ت َ ] ( مص مرکب ) قطع شدن نفس. جان سپردن :
دلم خرید و غم جان فشاند در قدمش
گرش دمی نخورم غم شود گسسته دمش.
دم گسستن. [ دُ گ ُ س َس ْ ت َ ] ( مص مرکب ) دم بریدن. بریدن دم حیوانی. قطع کردن دنبال و دم ، چنانکه در مار :
مار راچون دم گسستی سر بباید کوفتن
کار مار دم گسسته نیست کار سرسری.
دلم خرید و غم جان فشاند در قدمش
گرش دمی نخورم غم شود گسسته دمش.
مجد همگر ( از آنندراج ).
دم گسستن. [ دُ گ ُ س َس ْ ت َ ] ( مص مرکب ) دم بریدن. بریدن دم حیوانی. قطع کردن دنبال و دم ، چنانکه در مار :
مار راچون دم گسستی سر بباید کوفتن
کار مار دم گسسته نیست کار سرسری.
جمال الدین سلمان ( از آنندراج ).
رجوع به دم بریدن شود.دم گسستن . [ دَ گ ُ س َس ْ ت َ ] (مص مرکب ) قطع شدن نفس . جان سپردن :
دلم خرید و غم جان فشاند در قدمش
گرش دمی نخورم غم شود گسسته دمش .
دلم خرید و غم جان فشاند در قدمش
گرش دمی نخورم غم شود گسسته دمش .
مجد همگر (از آنندراج ).
دم گسستن . [ دُ گ ُ س َس ْ ت َ ] (مص مرکب ) دم بریدن . بریدن دم حیوانی . قطع کردن دنبال و دم ، چنانکه در مار :
مار راچون دم گسستی سر بباید کوفتن
کار مار دم گسسته نیست کار سرسری .
رجوع به دم بریدن شود.
مار راچون دم گسستی سر بباید کوفتن
کار مار دم گسسته نیست کار سرسری .
جمال الدین سلمان (از آنندراج ).
رجوع به دم بریدن شود.
کلمات دیگر: