نوادو دل روئیس (به اسپانیایی: Nevado del Ruiz) آتشفشانی چینه ای به ارتفاع ۵٬۳۲۱ متر واقع در کوه های مرکزی رشته کوه های آند در میانهٔ غربی کشور کلمبیا در آمریکای جنوبی است. قلهٔ این آتشفشان پوشیده از برف و یخ است که در صورت فوران آتشفشان ذوب شده و سیل ویرانگری از گل و خاکستر را به وجود می آورد. مرگبارترین فوران این آتشفشان در ۱۳ نوامبر ۱۹۸۵ روی داد که بیش از ۲۳٬۰۰۰ نفر از سکنهٔ ۲۷٬۰۰۰ نفری دهکدهٔ آرمرو در نتیجهٔ جریان لاهار (گل روانه) ناشی از ذوب یخچال های آتشفشان کشته شدند.
آتشفشان نوادو دل روئیس آتشفشانی گسترده و پوشیده از یخچال در مرکز کلمبیا است که منطقه ای به مساحت بیش از ۲۰۰ کیلومتر مربع را در بر می گیرد. قلهٔ بلند این آتشفشان که شمالی ترین و در عین حال بلندترین آتشفشان کلمبیا نیز محسوب می شود با وجود قرار گرفتن در فاصلهٔ تقریباً ۵۰۰ کیلومتری از خط استوا، از ۲۵ کیلومتر مربع برف و یخ پوشیده شده است. نوادو نیز واژه ای به معنای پوشیده از برف است. همین امر سبب شده تا به هنگام فوران های آتشفشان که منجر به ذوب یخ و برف های اطراف قلهٔ آن می شود، سیل خروشانی از گل روانه های نابودگر جاری شود. این آتشفشان همچنین در فاصلهٔ ۱۳۰ کیلومتری از شهر بوگوتا، پایتخت، قرار دارد.
سه پایهٔ اصلی آتشفشان نوادو دل روئیس متشکل از گدازههای داسیتی و آندزیتی و جریان های آذرآواری آندزیتی از آغاز دوران پلیستوسن شروع به شکل گیری نموده اند. مخروط جدید آتشفشان که از گروه وسیعی از گنبدهای گدازه تشکیل شده است در درون قلهٔ کالدرای آتشفشان قدیمی تر روئیس ساخته شده است. دهانهٔ آتشفشان با قطر ۱ کیلومتر و عمق ۲۴۰ متر آرناس نام دارد و در قلهٔ نوادو دل روئیس واقع شده است.
تاریخچهٔ فوران های آتشفشان نوادو دل روئیس به سدهٔ شانزدهم میلادی باز می گردد و گرچه فوران های این آتشفشان همیشگی نیست، شواهد زمین شناسی نشان از فورانی عظیم در سال ۱۵۹۵ دارد که منجر به آسیب و ویرانی منطقه گسترده ای از شمال کلمبیای مرکزی تا کرانه های جنوبی پاناما شد. همچنین فوران دیگری در سال ۱۸۴۵ منجر به وقوع سیل و لغزش های گلی شد که در نتیجهٔ آن ۱۰۰۰ نفر جان باختند.
آتشفشان نوادو دل روئیس آتشفشانی گسترده و پوشیده از یخچال در مرکز کلمبیا است که منطقه ای به مساحت بیش از ۲۰۰ کیلومتر مربع را در بر می گیرد. قلهٔ بلند این آتشفشان که شمالی ترین و در عین حال بلندترین آتشفشان کلمبیا نیز محسوب می شود با وجود قرار گرفتن در فاصلهٔ تقریباً ۵۰۰ کیلومتری از خط استوا، از ۲۵ کیلومتر مربع برف و یخ پوشیده شده است. نوادو نیز واژه ای به معنای پوشیده از برف است. همین امر سبب شده تا به هنگام فوران های آتشفشان که منجر به ذوب یخ و برف های اطراف قلهٔ آن می شود، سیل خروشانی از گل روانه های نابودگر جاری شود. این آتشفشان همچنین در فاصلهٔ ۱۳۰ کیلومتری از شهر بوگوتا، پایتخت، قرار دارد.
سه پایهٔ اصلی آتشفشان نوادو دل روئیس متشکل از گدازههای داسیتی و آندزیتی و جریان های آذرآواری آندزیتی از آغاز دوران پلیستوسن شروع به شکل گیری نموده اند. مخروط جدید آتشفشان که از گروه وسیعی از گنبدهای گدازه تشکیل شده است در درون قلهٔ کالدرای آتشفشان قدیمی تر روئیس ساخته شده است. دهانهٔ آتشفشان با قطر ۱ کیلومتر و عمق ۲۴۰ متر آرناس نام دارد و در قلهٔ نوادو دل روئیس واقع شده است.
تاریخچهٔ فوران های آتشفشان نوادو دل روئیس به سدهٔ شانزدهم میلادی باز می گردد و گرچه فوران های این آتشفشان همیشگی نیست، شواهد زمین شناسی نشان از فورانی عظیم در سال ۱۵۹۵ دارد که منجر به آسیب و ویرانی منطقه گسترده ای از شمال کلمبیای مرکزی تا کرانه های جنوبی پاناما شد. همچنین فوران دیگری در سال ۱۸۴۵ منجر به وقوع سیل و لغزش های گلی شد که در نتیجهٔ آن ۱۰۰۰ نفر جان باختند.
wiki: نوادو دل روئیس