کلمه جو
صفحه اصلی

قلح

لغت نامه دهخدا

قلح. [ ق َ ل َ ] ( ع مص ) زرد شدن دندان. ( اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ): قلحت الاسنان قلحاً، و قلح الرجل ؛ کان بأسنانه قلح. این فعل لازم است. ( اقرب الموارد ). واز باب سمع است. ( منتهی الارب ). || ( اِمص )زردی دندان. ( اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ). || ( اِ ) سبزی بین دندانهای شتر. ( اقرب الموارد ).

قلح. [ ق َ ] ( ع ص ) خر سالخورده. ( منتهی الارب ). حمار مُسن. ( اقرب الموارد ).

قلح. [ ق ِ ]( ع ص ) جامه چرکین. ( اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ).

قلح. [ ق َ ل ِ ] ( ع ص ) مرد زرددندان. ( اقرب الموارد ).

قلح . [ ق َ ] (ع ص ) خر سالخورده . (منتهی الارب ). حمار مُسن . (اقرب الموارد).


قلح . [ ق َ ل َ ] (ع مص ) زرد شدن دندان . (اقرب الموارد) (منتهی الارب ): قلحت الاسنان قلحاً، و قلح الرجل ؛ کان بأسنانه قلح . این فعل لازم است . (اقرب الموارد). واز باب سمع است . (منتهی الارب ). || (اِمص )زردی دندان . (اقرب الموارد) (منتهی الارب ). || (اِ) سبزی بین دندانهای شتر. (اقرب الموارد).


قلح . [ ق َ ل ِ ] (ع ص ) مرد زرددندان . (اقرب الموارد).


قلح . [ ق ِ ](ع ص ) جامه ٔ چرکین . (اقرب الموارد) (منتهی الارب ).



کلمات دیگر: