خداجو. [ خ ُ ] ( نف مرکب ) خداجوی. طالب خدا. ( آنندراج ). موحد. دیندار. ( از ناظم الاطباء ) :
چند جویی خدای را خداجو
من خدا من خدا من خدایم.
چند جویی خدای را خداجو
من خدا من خدا من خدایم.
ادیب نیشابوری.
خداجو
لغت نامه دهخدا
دانشنامه عمومی
خُداجو (پیش تر: خَراجو) یکی از شهرهای استان آذربایجان شرقی ایران است. این شهر مرکز بخش سراجو شهرستان مراغه است.شهر خداجو (با نام قدیمی و اصلی خراجو)، مرکز بخش سراجو و در حدود ۳۰ کیلومتری شرق مراغه و ۲۶ کیلومتری جنوب کوه سهند واقع شده است؛ و با روستاهایی چون: ملاقاسم، شیخ جان، بلوک آباد، گلستان سفلی، گلستان علیا، صومعه سفلی و تازه کند همسایه می باشد.
کوه قره بابا: این محوطه در کنار پل راه آهن مراغه به میانه واقع شده است.
محوطهٔ خرابلر (خرابالار) و تپهٔ زینال (زینال تپه سی)
بر اساس آمار سرشماری عمومی نفوس و مسکن آمار سال ۱۳۹۰در حدود ۱۵۸۴ و در سرشماری آمار نفوس و مسکن در سال 1395، ۱۸۲۴ نفر (۵۷۴ خانوار، ۸۷۲ مرد و ۹۵۲ زن) بوده است. شهر خداجو (روستای خراجو) تا سال ۱۳۷۳ تابع بخش مرکزی شهرستان مراغه بوده که در سال ۱۳۷۴ طی تصمیمات هیئت دولت به بخش و در سال ۱۳۷۷ به شهر ارتقا یافت.
در سال ۱۳۹۰ نام شهر از خراجو به خداجو تغییر کرد. سابقاً اسم نوشتاری شهر «خراجو» بوده است. نام خراجو از ابتدای پیدایش این شهر بر روی آن بوده است
برخی آثار تاریخی شهر خداجو عبارت اند از:
کوه قره بابا: این محوطه در کنار پل راه آهن مراغه به میانه واقع شده است.
محوطهٔ خرابلر (خرابالار) و تپهٔ زینال (زینال تپه سی)
بر اساس آمار سرشماری عمومی نفوس و مسکن آمار سال ۱۳۹۰در حدود ۱۵۸۴ و در سرشماری آمار نفوس و مسکن در سال 1395، ۱۸۲۴ نفر (۵۷۴ خانوار، ۸۷۲ مرد و ۹۵۲ زن) بوده است. شهر خداجو (روستای خراجو) تا سال ۱۳۷۳ تابع بخش مرکزی شهرستان مراغه بوده که در سال ۱۳۷۴ طی تصمیمات هیئت دولت به بخش و در سال ۱۳۷۷ به شهر ارتقا یافت.
در سال ۱۳۹۰ نام شهر از خراجو به خداجو تغییر کرد. سابقاً اسم نوشتاری شهر «خراجو» بوده است. نام خراجو از ابتدای پیدایش این شهر بر روی آن بوده است
برخی آثار تاریخی شهر خداجو عبارت اند از:
wiki: خداجو
کلمات دیگر: