نام موضعی در شعرای ابن مقبل
ددن
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
ددن. [ دَ دَ ] ( ع اِ ) بازی. دید. لعب. لهو. دَدَاً. دیدان. ( منتهی الارب ).
ددن. [ دَ دَ ] ( اِخ ) نام موضعی است در شعر ابن مقبل. ( معجم البلدان ).
ددن. [ دَ دَ ] ( اِخ ) نام موضعی است در شعر ابن مقبل. ( معجم البلدان ).
ددن . [ دَ دَ ] (اِخ ) نام موضعی است در شعر ابن مقبل . (معجم البلدان ).
ددن . [ دَ دَ ] (ع اِ) بازی . دید. لعب . لهو. دَدَاً. دیدان . (منتهی الارب ).
کلمات دیگر: