( رخنه آوردن ) خلل و خرابی رساندن شکاف وارد آوردن .
رخنه اوردن
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
( رخنه آوردن ) رخنه آوردن. [ رَ ن َ / ن ِ وَ دَ ] ( مص مرکب ) خلل و خرابی رساندن. شکاف وارد آوردن. سوراخ ساختن چیزی یا جایی :
اگر پیل با پشه کین آورد
همی رخنه در داد و دین آورد.
همه رخنه در داد و دین آورد.
دل دشمن کنم هزینه و بس.
آورده اند رخنه به سد سکندری.
به رخنه درآورد یکسر سپاه
چو شیر ژیان رستم کینه خواه.
همه رخنه پادشاهی به مرد
برآری بهنگام پیش از نبرد.
- || ترک درویشی کردن. ( ناظم الاطباء ).
اگر پیل با پشه کین آورد
همی رخنه در داد و دین آورد.
فردوسی.
اگر زو دل شاه کین آوردهمه رخنه در داد و دین آورد.
فردوسی.
ناورم رخنه در خزینه کس دل دشمن کنم هزینه و بس.
نظامی.
یأجوج وار هریک با تیشه زبان آورده اند رخنه به سد سکندری.
طالب آملی ( از آنندراج ).
- به رخنه درآوردن ؛ وارد رخنه کردن. به سوراخ و شکاف درآوردن : به رخنه درآورد یکسر سپاه
چو شیر ژیان رستم کینه خواه.
فردوسی.
- رخنه برآوردن ؛ بهم آوردن رخنه. ترمیم کردن رخنه و شکاف : همه رخنه پادشاهی به مرد
برآری بهنگام پیش از نبرد.
فردوسی.
- رخنه در دیوار آوردن ؛ سوراخ در دیوار پدید کردن. سوراخ کردن دیوار.- || ترک درویشی کردن. ( ناظم الاطباء ).
کلمات دیگر: