ستایش بردن

ستایش بردن. [ س ِ ی ِ ب ُ دَ ] ( مص مرکب )ستوده شدن. نیک نام گشتن. به نیک نامی مردن. ممدوح دیگران شدن بسبب کار نیک و منش پسندیده :
فریدون فرخ ستایش ببرد
بمرد او و جاوید نامش نمرد.بدیوار پشتش نهاد و بمرد
بمرد و ز گیتی ستایش ببرد.