کنایه از طالع خوب نداشتن
ستاره نداشتن
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
ستاره نداشتن. [ س ِ رَ / رِ ن َ ت َ ] ( مص مرکب ) کنایه از طالع خوب نداشتن. ( آنندراج ) :
برفع پستی اقبال خویش چاره ندارم
برتبه کم نیم از آسمان ستاره ندارم.
برفع پستی اقبال خویش چاره ندارم
برتبه کم نیم از آسمان ستاره ندارم.
مخلص کاشی ( از آنندراج ).
کلمات دیگر: