ثنا گفتن شکر کردن
ستایش گرفتن
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
ستایش گرفتن. [ س ِ ی ِ گ ِرِ ت َ ] ( مص مرکب ) ثنا گفتن. شکر کردن :
همیدون بزاری نیایش گرفت
جهان آفرین را ستایش گرفت.
رهاننده از بد تن بنده را.
همیدون بزاری نیایش گرفت
جهان آفرین را ستایش گرفت.
فردوسی.
ستایش گرفت آفریننده رارهاننده از بد تن بنده را.
فردوسی.
کلمات دیگر: