کلمه جو
صفحه اصلی

تئوپومپ

لغت نامه دهخدا

تئوپومپ. [ ت ِ ءُ پُم ْ ] ( اِخ ) تِاُپُمپ نویسنده و مورخ یونانی است که در حدود 380 ق. م. مسیح در«کیو» متولد شد و در اواخر قرن چهارم قبل از میلاد درگذشت. وی فرزند مرد ثروتمندی از اهالی «کیو» بوده پس از آنکه از «کیو» تبعیدشد به آتن مهاجرت کرده و شاگرد «ایسوکرات » شد. نخست بفن خطابه پرداخت و در مسابقه ای که بوسیله ملکه «ارتمیز» برپا شد بدریافت جایزه نائل گشت و مدایحی درباره موزول و فیلیپ و اسکندر سرود. عمده آثار وی کتابهای تاریخ او است که اکنون بطور پراکنده مقداری از آنها باقیمانده است.

دانشنامه عمومی

تئوپومپ (به فرانسوی: Théopompe) یا تئوپومپوس (به یونانی: Θεόπομπος) (زادهٔ پیرامون ۳۸۰ پیش از میلاد) نویسنده، استاد علم بدیع و تاریخنگار یونانی بود.
بنونیست، امیل. دین ایرانی. تهران: انتشارات بنیاد فرهنگ ایران، ۱۳۵۴
لغتنامهٔ دهخدا، سرواژهٔ تئوپومپ
وی زادهٔ شهر خیوس بود، به آتن رانده شد و شاگرد ایسوکرات گشت. او همچنین در سخنوری استاد بود و موزول، اسکندر و فیلیپ دوم مقدونی را مدح گفته بود و از درباریان وی هم بوده است.
از نوشته های او جز قطعات پراکنده از دو کتاب او به نام هلنیکا و فیلیپیکا چیزی نمانده است. کتاب نخستین او دنبالهٔ تاریخ معروف توسیدید دربارهٔ جنگ آتن و اسپارت است که رویدادهای تاریخی از سال ۴۱۱ تا ۳۹۴ پیش از میلاد در دوازده فرگرد دربرداشته است. گزارش های تئوپمپوس دربارهٔ تاریخ و آیین ایرانی توسط دیگر نویسندگان کلاسیک یونان به ویژه دیوژن لارتس و پلوتارخ به دست ما رسیده است. روایت این نویسنده دربارهٔ اساطیر رستاخیزی و آخرت (Eschatology) ایرانی حایز اهمیت فراوان است.


کلمات دیگر: