چابک رفتاری . تندروی . چالاکی در راه رفتن .
چابک روی
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
چابک روی. [ ب ُ رَ ] ( حامص مرکب )چابک رفتاری. تندروی. چالاکی در راه رفتن :
به چابک روی پیکرش دیوزاد
به گردندگی کنیتش دیو باد.
سوی لشکر آمد به چابک روی.
به چابک روی پیکرش دیوزاد
به گردندگی کنیتش دیو باد.
نظامی ( شرفنامه ).
که چون خسرو از تخت کیخسروی سوی لشکر آمد به چابک روی.
نظامی ( شرفنامه ).
کلمات دیگر: