برشده

( اسم ) بالا رفته بلند شده .

( ~. شُ دِ ) (ص مف . ) بالا رفته ، بلند شده .

برشده. [ ب َ ش ُ دَ / دِ ] ( ن مف مرکب ) بالارفته. بلندشده. ( آنندراج ) ( انجمن آرا ). بررفته. ( انجمن آرای ناصری ). برافراشته. بلند. رفیع. رفیعه. مرفوع. مرفوعه. مرتفع. مرتفعه. ( یادداشت مؤلف ) :
از این برشده تیزچنگ اژدها
بمردی و دانش که یابد رها.بخاک آمد از برشده چوب عود
تهی ماند زان مرغ مشکین عمود.یکی آتش برشده تابناک
میان باد و آب از بر تیره خاک.گنبد برشده فرود تو باد
همچو بهشت از زبر گنبدی.هرک او بخرد بقا نیابد
زین برشده چرخ آسیایی.تا که باشد فلک برشده را
از بر خاک مسطح تدویر.سپهر برشده را رأی او بخدمت خواند
میان ببست بجوزا چو بندگان بنوال.- برشده گوهر ؛ کنایه از آسمان است :
ز نام و نشان و گمان برتر است
نگارنده برشده گوهر است.

بالارفته، بلندشده، مرتفع.