مترادف خیره کش : بی باک، ستمگر، ظالم، خونریز، خون آشام، سفاک، خونخوار، ضعیف کش ، جهان سوز، بی پروا، سرکش، عاصی
متضاد خیره کش : ضعیف نواز
خیره کش
مترادف خیره کش : بی باک، ستمگر، ظالم، خونریز، خون آشام، سفاک، خونخوار، ضعیف کش ، جهان سوز، بی پروا، سرکش، عاصی
متضاد خیره کش : ضعیف نواز
فرهنگ فارسی
( صفت ) ۱ - آنکه بی سبب مردم را کشد . ۲ - ظالم . ۳ - بی باک بی پروا . ۴ - سرکش عاصی . ۵ - معشوق .
فرهنگ معین
( ~. کُ ) (ص فا. ) ظالم ، بی رحم .
لغت نامه دهخدا
خیره کش. [ رَ / رِ ک ُ ] ( نف مرکب ) بی باک. ظالم. آنکه بدون جهة و سبب و تقریب و بابیرحمی مردم کشد. ضعیف کش. بی نواکش. آزارکننده مردم. ( از ناظم الاطباء ) :
خیره کشا بدمنشا ظالما
این همه نیکان مکش و بد مکن.
و آن زیربری است موش دندان.
دیت وصل نستدم دریاب.
خیره کش و ظالم و خونریز گفت.
ز تلخیش روی جهانی ترش.
گه از بخت شوریده رویش ترش.
فلک خیره کش از جور مگر بازآمد.
شهری گرفت قوت بیمار بنگرید.
خیره کشا بدمنشا ظالما
این همه نیکان مکش و بد مکن.
خاقانی.
این خیره کشی ست مارسیرت و آن زیربری است موش دندان.
خاقانی.
من از این خیره کش فراق هنوزدیت وصل نستدم دریاب.
خاقانی.
گفت فلان پیر ترا درنهفت خیره کش و ظالم و خونریز گفت.
نظامی.
جهانسوز و بیرحمت و خیره کش ز تلخیش روی جهانی ترش.
سعدی.
گهش جنگ با عالم خیره کش گه از بخت شوریده رویش ترش.
سعدی.
بوالعجب بود که نفسی بمرادی برسیدفلک خیره کش از جور مگر بازآمد.
سعدی.
چشمش بتیغ غمزه خونخوار خیره کش شهری گرفت قوت بیمار بنگرید.
سعدی.
فرهنگ عمید
ویژگی کسی که بیهوده و بی سبب مردم را می کشد، ستمکار، ظالم: جهان سوز و بی رحمت و خیره کش / ز تلخیش روی جهانی تُرُش (سعدی۱: ۵۶ ).
کلمات دیگر: