خیمه زدن

خیمة , منتجع

(مصدر ) ۱ - برپا کردن خیمه چادر زدن . ۲ - فرود آمدن مقیم شدن در جایی . ۳ - عجب و تکبر کردن . ۴ - فنی است از کشتی که چون حریف بخاک می رود حریف دیگر از روبرو تمام تن. خود را بر روی او خراب می کند خیمه کشیدن . یا اندر عدم خیمه زدن . فانی شدن رسیدن بعالم حقایق .

( ~. زَ دَ ) [ ع - فا. ] ۱ - چادر زدن . ۲ - در جایی ساکن شدن . ۳ - فنُی در کشتی .

خیمه زدن. [ خ َ / خ ِ م َ / م ِ زَ دَ ] ( مص مرکب ) خیمه برپا کردن. نصب چادر کردن. خیمه کشیدن. ( آنندراج ) ( از ناظم الاطباء ). کنایه از جایی فرود آمدن. مقیم شدن. تخیم. استخیام :
سراپرده و خیمه زد با سپاه.سراپرده زد بر لب آب شاه
همه خیمه زد گردش اندر سپاه.ما خود ز کدام خیل باشیم
تا خیمه زنیم در وثاقت.دست مرگم بکند میخ سراپرده عمر
گر سعادت نزند خیمه بپهلوی توام.تو به هر جا که فرود آمدی و خیمه زدی
کس دیگر نتواند که بگیرد جایت.میان دو لشکر چو یکروز راه
بماند بزن خیمه در جایگاه.خیمه در مصر چو پیراهن یوسف زده ایم
جلوه ها در نظر مردم کنعان دارم.|| عجب و تکبر کردن. || باد در بوق انداختن ؛ یعنی برپای خاستن آلت تناسل. || لشکر کشیدن. ( برهان قاطع ) ( ناظم الاطباء ). || نوعی از فنون کشتی.