هجول

فرهنگ فارسی

روان دموع

هجول. [ هََ ] ( ع ص ) زن فراخ فرج. || زن تباهکار. ( منتهی الارب ). المراءة البغی. ( اقرب الموارد ).

هجول. [ هَُ ] ( ع ص ) روان : دموع هجول ؛ اشک روان. ( منتهی الارب ).

هجول. [ هَُ ] ( ع اِ ) ج ِ هجل. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ).

هجول. [ هَُ ] ( اِخ ) کوهی است در حجاز که در یک نقطه با اخشبان تلاقی نماید. ( معجم البلدان ).

هجول . [ هََ ] (ع ص ) زن فراخ فرج . || زن تباهکار. (منتهی الارب ). المراءة البغی . (اقرب الموارد).

هجول . [ هَُ ] (اِخ ) کوهی است در حجاز که در یک نقطه با اخشبان تلاقی نماید. (معجم البلدان ).

هجول . [ هَُ ] (ع اِ) ج ِ هجل . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد).

هجول . [ هَُ ] (ع ص ) روان : دموع هجول ؛ اشک روان . (منتهی الارب ).

کلمات دیگر: