صوت صدا
هتیت
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
هتیت. [ هََ ] ( ع مص ) به صدا درآمدن چیزی. ( معجم متن اللغة ) ( اقرب الموارد ). || شنیده شدن صدا از زمین. ( معجم متن اللغة ). || بانگ کردن شتربچه. ( تاج المصادر بیهقی ).
هتیت. [ هََ ] ( ع اِ ) صوت. ( معجم متن اللغة ) ( اقرب الموارد ). صدا. آواز. بانگ.
هتیت. [ هََ ] ( ع اِ ) صوت. ( معجم متن اللغة ) ( اقرب الموارد ). صدا. آواز. بانگ.
هتیت . [ هََ ] (ع اِ) صوت . (معجم متن اللغة) (اقرب الموارد). صدا. آواز. بانگ .
هتیت . [ هََ ] (ع مص ) به صدا درآمدن چیزی . (معجم متن اللغة) (اقرب الموارد). || شنیده شدن صدا از زمین . (معجم متن اللغة). || بانگ کردن شتربچه . (تاج المصادر بیهقی ).
کلمات دیگر: