کلمه جو
صفحه اصلی

هتیان

لغت نامه دهخدا

هتیان. [ هََ ت َ ] ( ع اِمص ) افزونی در سخن. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ). || آکندگی و انباشتگی. ( ناظم الاطباء ).

هتیان. [ هََ ت َ ] ( ع اِ ) شتران ریزه. || مردم خرد و فرومایه. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ). || آکنه بالش و جز آن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ).

هتیان . [ هََ ت َ ] (ع اِ) شتران ریزه . || مردم خرد و فرومایه . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). || آکنه ٔ بالش و جز آن . (منتهی الارب ) (آنندراج ).


هتیان . [ هََ ت َ ] (ع اِمص ) افزونی در سخن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). || آکندگی و انباشتگی . (ناظم الاطباء).



کلمات دیگر: