یزدان شناس

خدا شناس موحد

یزدان شناس. [ ی َ ش ِ ] ( نف مرکب ) خداشناس. موحد. که خدا را بشناسد. ( یادداشت مؤلف ) :
چنین گفت از آن پس که یزدان سپاس
که هستم چنین پاک و یزدان شناس.همه یکدلانند و یزدان شناس
به نیکی ندارند از بد هراس.ز یزدان شناسید یکسر سپاس
مباشیدجز شاد و یزدان شناس.چنین داد پاسخ که ای ناسپاس
نگوید چنین مرد یزدان شناس.ز شه دین پذیرفت و با دین سپاس
کزان گمرهی گشت یزدان شناس.به الهام یزدان ز روی قیاس
در احوال خود گشته یزدان شناس.به آگاهی مرد یزدان شناس
به ترسایی عقل صاحب قیاس.و رجوع به یزدان و یزدان پرست شود.