خون کردن

( مصدر ) ۱ - کشتن قتل . ۲ - قربانی کردن گوسفند گاو و غیره بمیمنت قدوم مردی بزرگ .

(کَ دَ ) (مص ل . ) قتل کردن .

خون کردن. [ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) کشتن. قتل کردن. خون ریختن. ( از ناظم الاطباء ). قتل نفس کردن. آدمی کشتن. ( یادداشت مؤلف ) :
شحنه بودمست که آن خون کند
عربده با پیرزنی چون کند.پادشاهان خون کنند از مصلحت
لیک رحمتشان فزون است از عنت.نه غضب غالب بود مانند دیو
بی ضرورت خون کند از بهر ریو.شاه آن خون از پی شهوت نکرد
تو رها کن بدگمانی و نبرد.- امثال :
پادشاهان از پی یک مصلحت صد خون کنند.
- خون نکردن ؛ جنایت نکردن. مرتکب جنایتی نشدن. بجنایتی دست نیالودن تا مستوجب مکافاتی شود.
|| بناحق خون ریختن. ( ناظم الاطباء ). || قربان کردن. تضحیة. ( یادداشت بخط مؤلف ).