<div class="boxBd">پویندگان. [ ی َ دَ / دِ ] ( اِ ) ج ِ پوینده : <br>ز پویندگان هر که مویش نکوست <br>بکشت و بر ایشان برآهیخت پوست.<div class="au">فردوسی.</div>ببالا ندارد جز این نیرویی <br>نپوید چو پویندگان هر سویی.<div class="au">فردوسی.</div>ز پویندگان هر که بد تیزرو<br>خورش کردشان سبزه وکاه و جو.<div class="au">فردوسی.</div>بدینگونه از چرم پویندگان <br>بپوشید بالای گویندگان.<div class="au">فردوسی.</div></div>

پویندگان. [ ی َ دَ / دِ ] ( اِ ) ج ِ پوینده : ز پویندگان هر که مویش نکوست بکشت و بر ایشان برآهیخت پوست. فردوسی. ببالا ندارد جز این نیرویی نپوید چو پویندگان هر سویی. فردوسی. ز پویندگان هر که بد تیزرو خورش کردشان سبزه وکاه و جو. فردوسی. بدینگونه از چرم پویندگان بپوشید بالای گویندگان. فردوسی.

لغت نامه دهخدا

فرهنگ فارسی

پویندگان:به معنی جانوران پوینده و چهارپایان به کار رفته است. <br> ( ( ز پویندگان هر چه مویش نکوست<br>بکشت و ز سرشان برآهیخت پوست ) ) <br> ( نامه ی باستان ، جلد اول ، میر جلال الدین کزازی ، 1385، ص 251. ) <br><br>

پویندگان:به معنی جانوران پوینده و چهارپایان به کار رفته است. ( ( ز پویندگان هر چه مویش نکوست بکشت و ز سرشان برآهیخت پوست ) ) ( نامه ی باستان ، جلد اول ، میر جلال الدین کزازی ، 1385، ص 251. )

پویندگان

فرهنگ فارسی

لغت نامه دهخدا

پیشنهاد کاربران