حشی

حشی . [ ح َ شا ] (ع مص ) تاسه برافتادن کسی را. دمه افتادن کسی را. (منتهی الارب ). به نفس نفس افتادن . تنگ شدن نفس و پیاپی شدن آن بعلت دویدن بسیاریا حمل باری گران و امثال آن . || چسبیدن به اندرون خیک چیزی چون پوست که بوی آن زائل نشود.

حشی . [ ح َ شی ی ] (ع اِ) گیاهی که بیخ آن پوسیده و بوی گرفته باشد. یا گیاه خشک .

حشی . [ ح َ شا ] (اِخ ) موضعی است نزدیک مدینة. (معجم البلدان ).

حشی . [ ح َ شا ] (ع اِ) آنچه درون شکم باشد از جگر و سپرز و شکنبه و مانند آن یا آنچه مابین استخوان پهلو و سرین است یا مابین ظاهر شکم و کنار و میان مردم ج ، احشاء. || تاسه ، دمه . || کرانه . کنار. ناحیة: انا فی حشاه .