فرهنگ فارسی

<div class="boxBd">جدایی افتادن. [ ج ُ اُ دَ ] ( مص مرکب ) دوری افتادن. هجر. مفارقت افتادن : هرگاه که دو دوست به مداخلت شریری مبتلا گردند هر آینه میان ایشان جدایی افتد. ( کلیله و دمنه ).<br>جدایی تا نیفتد دوست قدر دوست کی داند<br>شکسته استخوان داند بهای مومیائی را.<div class="au">( ؟ ).</div>رجوع به جدایی و جدا شود.</div>

جدایی افتادن. [ ج ُ اُ دَ ] ( مص مرکب ) دوری افتادن. هجر. مفارقت افتادن : هرگاه که دو دوست به مداخلت شریری مبتلا گردند هر آینه میان ایشان جدایی افتد. ( کلیله و دمنه ). جدایی تا نیفتد دوست قدر دوست کی داند شکسته استخوان داند بهای مومیائی را. ( ؟ ). رجوع به جدایی و جدا شود.

جدایی افتادن

فرهنگ فارسی

لغت نامه دهخدا