پائولو روسی

پائولو روسی (به ایتالیایی: Paolo Rossi) زادهٔ ۲۳ سپتامبر سال ۱۹۵۶ در شهر پراتو در سانتا لوچای ایتالیا است. در نوجوانی توسط باشگاه یوونتوس کشف شد، اما به اجبار تا سال ۱۹۷۵ در باشگاه آ. ث. کومو در سری ب بازی کرد تا تجربه کافی به دست آورد.در سال ۱۹۷۶ به تیم دسته دومی دیگری به نام ویچنزا منتقل شد. در آنجا بود که انزو بیرزوت، سرمربی تیم ملی فوتبال ایتالیا، او را برای بازی در تیم ملی انتخاب کرد. او در آن فصل آقای گل لیگ دسته دوم شده و سهمی عمده در اولین صعود ویچنزا به سری آ باشگاه های ایتالیا داشت.ستاره اقبال روسی کوچک و ظریف اندام با گل های زیادی که در جام جهانی ۱۹۷۸آرژانتین به ثمر رساند، طلوع کرد. بازیکن ۲۱ ساله آن زمان که پیراهن شماره ۲۱ تیم ملی را بر تن داشت، در اولین بازی مرحله گروهی این جام، در مقابل فرانسه گل تساوی تمیش را وارد دروازه تیم حریف کرد. ایتالیا در آن جام چهارم شد. در همان فصل، روسی با ویچنزا به نایب قهرمانی لیگ هم رسید و برای فصل جدید راهی آ.ث. پروجا شد. اما این انتقال برای او خوش یمن نبود.در سال ۱۹۷۹ وی متهم به دست داشتن در رسوایی تبانی برای تغییر نتیجه یکی از بازی های لیگ (پروجا، آوه لینو ۲: ۲، در ۳۰ دسامبر ۱۹۷۸) شده و از سوی فدراسیون فوتبال ایتالیا به سه سال محرومیت مواجه شد. البته خود وی همواره بر بی گناهی اش تأکید می کرد و دلیلش هم این بود که کل مبلغ رشوه (۴۰۰ مارک آلمان)، برای بازیکنی مثل او، مبلغ خنده داری است. به علاوه هر دو گل پروجا را هم، او به ثمر رسانده بود. مدتی بعد، محرومیت وی به دو سال کاهش پیدا کرد و از آوریل سال ۱۹۸۲ دوباره اجازه بازی پیدا کرد. پس از آن، با وجود بازی های کمی که انجام داده بود، از سوی انزو بیرزوت، سرمربی آن زمان تیم ملی، به این تیم فراخوانده شد. البته در سالهای بعد مشخص شد در این ماجرا بیگناه بوده است.در جام جهانی ۱۹۸۲ اسپانیا، روسی تبدیل به اسطوره فوتبال ایتالیا شد. پس از بازی های ضعیف دور مقدماتی که در آن ایتالیا به سه تساوی رضایت داد و روسی هم مورد انتقادات شدید محافل فوتبالی وقت ایتالیا قرار گرفت که چرا حتی یک گل هم نزده است، برخی از روزنامه های ایتالیا نیز رفتارهایی غیراخلاقی را به او و آنتونیو کابرینی، مدافع تیم نسبت می دادند که باعث تحریم مطبوعات از سوی تیم ملی شد. نمایش درخشان وی در دیدار دوم مرحله دوم نهایی رقابت ها در مقابل برزیل، شانس بزرگ قهرمانی جام، آغاز شد. روسی هر سه گل تیمش را که منجر به پیروزی ۳ بر ۲ بر برزیل شد، وارد دروازه این تیم کرد. سپس ایتالیا لهستان را هم در نیمه نهایی با دو گل روسی شکست داد. جام جهانی ۱۹۸۲ اسپانیا، دیدار تیم های ایتالیا و برزیل در فینال این مسابقات در برابر آلمان غربی، روسی اولین گل ایتالیا را زد. در پایان، ایتالیا با نتیجه ۳ بر ۱ پیروز شد و سومین قهرمانی جهان را به دست آورد و پائولو روسی هم با زدن ۶ گل، آقای گل جام و بهترین بازیکن جام جهانی اسپانیا لقب گرفت. به علاوه وی در همان سال، عنوان بهترین بازیکن فوتبال اروپا و جهان را هم از آن خودش کرد.
تعداد بازی ها و گل ها فقط مربوط به بازی های لیگ داخلی است.
روسی پس از محرومیتش، در سال ۱۹۸۲به تیم یوونتوس تورین بازگشت و پس از قهرمانی جهان، بزرگ ترین قهرمانی خود در رده باشگاهی را هم جشن گرفت. به همراه میشل پلاتینی فرانسوی و زبیگنیوف بونی یک لهستانی، گلزن ترین خط حمله باشگاهی در لیگ ایتالیا را تشکیل داد؛ و در سال ۱۹۸۳ قهرمانی جام حذفی ایتالیا، ۱۹۸۴ اولین قهرمانی اش در لیگ، و نیز قهرمانی جام در جام اروپا را کسب کرد. سال ۱۹۸۵ به همراه یوونتوس به فینال جام قهرمانان باشگاه های اروپا رسید که با یکی از بزرگ ترین فجایع تاریخ فوتبال پایان یافت و در آن هواداران آشوبگر تیم حریف، لیورپول انگلیس، موجب اغتشاش فراوان در ورزشگاه هیسل بروکسل، پایتخت بلژیک شده و باعث کشته شدن ده ها تن از تماشاگران این بازی شدند.روسی در فصل پس از آن (۱۹۸۶/۱۹۸۵) به تیم آ.ث. میلان پیوست اما در آنجا نتوانست افتخاراتش به همراه یوونتوس را تکرار کند. با این وجود بازهم انزو بیرزوت او را به جام جهانی ۱۹۸۶ مکزیک برد ولی در آن تورنمنت از او استفاده نکرد. دوران بازی او در میلان تحت تأثیر مصدومیت های پیاپی قرار گرفت، همین طور فصل ۸۷/۱۹۸۶ در باشگاه هلاس ورونا. وی پس از آن در سال ۱۹۸۷ به فعالیتش در عرصه فوتبال خاتمه داد و تمام وقت خود را صرف زندگی خصوصی اش کرد.او در دوران فعالیتش به افتخارات زیادی دست یافت و تنها، جام یوفا و قهرمانی در جام ملت های اروپا را در کلکسیون افتخاراتش کم دارد. وی در ۴۸ بازی ملی برای ایتالیا ۲۰ گل، و در ۲۱۵ بازی در سری آ، ۸۲ گل به ثمر رساند.
http://hamshahrionline.ir/news-79090.aspx