کلمه جو
صفحه اصلی

تئودوریک بزرگ

لغت نامه دهخدا

تئودوریک بزرگ. [ ت ِ ءُ دُک ِ ب ُ زُ ] ( اِخ ) پادشاه «اُستروگوتها» و پایه گذار سلطنت آنان در ایتالیا بود. وی بسال 455 م. متولد شد و در سال 471 بسلطنت رسید. عناوین ریاست قشون چریک ، کنسول و معاونت امپراطوری را بدست آورد. از 488-490 م. ایتالیا را اشغال کرد و «اودوآکر» را در سال 493 کشت و فرمانروایی مطلقی برای خود ترتیب داد. امیری مطلع و پرحرارت بود و دو وزیر ارجمند «کاسیودور» و «بس » او را حمایت می کردند. وی برای درهم آمیختن گوتها و رومن ها کوشش بی نتیجه ای کرد. همسر دوم او خواهر «کلوویس » بود. تئودوریک در سال 526 م. درگذشت.

دانشنامه عمومی

تئودوریک بزرگ(به گوتیک:Þiudareiks، لاتین:Flāvius Theodericus، یونانی:، Θευδέριχος، انگلیسی باستان:Þēodrīc، نروژی باستان:Þjōðrēkr یا Þīðrēkr، فرانسوی:Théodoric)(زادهٔ ۴۵۴/۴۵۵ میلادی- مرگ ۳۰ اوت ۵۲۶) پادشاه استروگوت ها، فرمانروای ایتالیا، نایب السلطنهٔ ویزیگوت ها بود.
تئودوریک قهرمان افسانه های ژرمن است.
Þiudareiks در زبان گوتیک به معنای فرمانروای مردمان است.
تئودوریک در نزدیکی دریاچه نویزیدلر زاده شد. پدرش تئودمیر شاه استروگوت ها بود. وی را در نوجوانی به عنوان گروگان به قسطنطنیه فرستادند. او در دربار امپراتوری روم شرقی آموزش هایی دید. در ۴۸۴ در نزد رومیان به مقام کنسولی رسید و به زودی به نزد مردمان خویش برگشت. در ۴۸۸ او پادشاه استروگوت ها شد.


کلمات دیگر: