بیشتر دست اندر کاران تئاتر غربی به تئاتر هند علاقه مند بودند، ژان ماری به این اعتقاد دارد که هنرمندان غربی که علاقه به تئاتر هند دارند از سر کنجکاوی نیست بلکه به عنوان در نظر داشتن انواع ظرفیت های جسمانی و ذهنی هنر است.تئاتر هند در بر دارندهٔ پرتو آرای فلسفی و علمی است. تئاتر آتنای سیاه (برنال،۱۹۸۷) در بر دارندهٔ رابطه میان تمدن مصر و یونان است. که آنجه در ۱۵۰ سال اخیر رخ داد را نشان می دهد، یا هند و سیمای رمانتیک که نشان دهندهٔ تصورات ((خاورشناسان)) و داستان نویسان اروپایی ،صحنه و کارگاه بدن می گوید شیفتگی هنرمندان غربی به تئاتر آسیایی ناشی از نوعی درک شهودی است.نمایشگران هندی در بعضی از سنت ها آموزش های بسیار سختی می بینند، که اغلب در سن و سطحی انجام می شود که یادآور تادیب رهبانی است و هم سطح آموزش های غربی است که یاد می گیرند. معمولاً نمایشگران در سنت گورو آموزش می بینند. مربی از بالاترین درجهٔ احترام برخوردار است و این کارها بیشتر برای نشان دهندهٔ تاتیاساستر یا همان کمک به دریافت کننده قبرای درک ابعاد دیگر هستی است.
نمایش ایرانی
نمایش چینی
نمایش ژاپنی
تئاتر هند مانند مفهوم هندی بودن مسئله ای قابل بحث و نوعی بحران فرهنگی است، که بسیار پیچیده و فرا تر از تئاتر است و بحث را به سمت نوعی مسائل فرهنگی می برد.از زمان استقلال به بعد، بعضی از واحدهای کوچک درگیر قالب های متعدد تئاتر ((کنش گر)) مانند ((سازمان تئاتر مردمی هند)),((جبههٔ تئاتر مردمی))،فعالان تئاتر دیگر یا مدرسه هایی را هدایت کردند که تلفیقی از اشکال سنتی و دغدغه های معاصر را به کار می برند.نویسندگان و کارگردانانی چون حبیب تنویر، کی. ان، پانیکار، بی. وی، کارانت نوعی پیچیدگی و تنوع را به نمایش می گذارند که نمایشگر رشد و توسعهٔ متفاوت و ناهمخوان در زیبایی شناسی نمایش و نیز در سیاست های بازنمایی و ایدئولوژی های فردی است.و مانیپور یکی از تئاتر معاصر بوده است، نویسندگان برجسته ای داشته مثلاً جی. سی، تونگبرا که بازیگر نویسنده و مترجم و ترانه سرا هم بود و جوایز منطقه ای و ملی بسیاری نیز دریافت کرد.
نمایش راهی است برای:منسجم تر، همگن تر، کامل تر، مهیاتر، داناتر، گسترده تر، آزادتر، پرمعناتر، مهم تر، پربارتر، غیر شرطی تر، قدرتمند تر شویم.اهمیت کارهای نمایشی در هند و مناطق دیگر از یک سو این است که نمایش را در دل کردوکار سیاسی و اجتماعی جای دهند.نمایش فعال و مشارکت جوست و جمعیت می بخشد و وجدآور است، و احساسات را بیان می کندو به دلیل دور زدن بسیاری از موانعی که مربوط ((توانش)) زبانی یا مرتبه پایگانی است.
نمایش ایرانی
نمایش چینی
نمایش ژاپنی
تئاتر هند مانند مفهوم هندی بودن مسئله ای قابل بحث و نوعی بحران فرهنگی است، که بسیار پیچیده و فرا تر از تئاتر است و بحث را به سمت نوعی مسائل فرهنگی می برد.از زمان استقلال به بعد، بعضی از واحدهای کوچک درگیر قالب های متعدد تئاتر ((کنش گر)) مانند ((سازمان تئاتر مردمی هند)),((جبههٔ تئاتر مردمی))،فعالان تئاتر دیگر یا مدرسه هایی را هدایت کردند که تلفیقی از اشکال سنتی و دغدغه های معاصر را به کار می برند.نویسندگان و کارگردانانی چون حبیب تنویر، کی. ان، پانیکار، بی. وی، کارانت نوعی پیچیدگی و تنوع را به نمایش می گذارند که نمایشگر رشد و توسعهٔ متفاوت و ناهمخوان در زیبایی شناسی نمایش و نیز در سیاست های بازنمایی و ایدئولوژی های فردی است.و مانیپور یکی از تئاتر معاصر بوده است، نویسندگان برجسته ای داشته مثلاً جی. سی، تونگبرا که بازیگر نویسنده و مترجم و ترانه سرا هم بود و جوایز منطقه ای و ملی بسیاری نیز دریافت کرد.
نمایش راهی است برای:منسجم تر، همگن تر، کامل تر، مهیاتر، داناتر، گسترده تر، آزادتر، پرمعناتر، مهم تر، پربارتر، غیر شرطی تر، قدرتمند تر شویم.اهمیت کارهای نمایشی در هند و مناطق دیگر از یک سو این است که نمایش را در دل کردوکار سیاسی و اجتماعی جای دهند.نمایش فعال و مشارکت جوست و جمعیت می بخشد و وجدآور است، و احساسات را بیان می کندو به دلیل دور زدن بسیاری از موانعی که مربوط ((توانش)) زبانی یا مرتبه پایگانی است.
wiki: تئاتر هند