شمشیر از نیام بیرون آمدن .
دلوق
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
دلوق. [ دَ ] ( ع ص ) اسب استوارخلقت سخت دونده که به یکباره و بناگاه برسد. ج ، دُلُق. ( منتهی الارب ). واحد دلق ، و آن اسبانی هستند که پی درپی وپشت سرهم خارج شوند. ( از اقرب الموارد ). || شتر ماده دندان ریخته از پیری. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). ج ، دُلُق. ( اقرب الموارد ). || سیف دلوق ؛ شمشیر که به آسانی از نیام برآید. ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). دالق. رجوع به دالق شود. || حمله شدید. ( از اقرب الموارد ).
دلوق. [ دُ ] ( ع مص ) شمشیر از نیام بیرون آمدن. ( المصادر زوزنی ). خارج شدن شمشیر از نیام به خودی خود، بدون آنکه آنرا بیرون کشند. ( از اقرب الموارد ). دلق. رجوع به دلق شود. || شمشیر از نیام بیرون کشیدن. ( المصادر زوزنی ). || خارج شدن اسبان در پی هم ، و دراین صورت آنها را دُلق گویند. ( از اقرب الموارد ).
دلوق. [ دُ ] ( ع مص ) شمشیر از نیام بیرون آمدن. ( المصادر زوزنی ). خارج شدن شمشیر از نیام به خودی خود، بدون آنکه آنرا بیرون کشند. ( از اقرب الموارد ). دلق. رجوع به دلق شود. || شمشیر از نیام بیرون کشیدن. ( المصادر زوزنی ). || خارج شدن اسبان در پی هم ، و دراین صورت آنها را دُلق گویند. ( از اقرب الموارد ).
دلوق . [ دَ ] (ع ص ) اسب استوارخلقت سخت دونده که به یکباره و بناگاه برسد. ج ، دُلُق . (منتهی الارب ). واحد دلق ، و آن اسبانی هستند که پی درپی وپشت سرهم خارج شوند. (از اقرب الموارد). || شتر ماده ٔ دندان ریخته از پیری . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). ج ، دُلُق . (اقرب الموارد). || سیف دلوق ؛ شمشیر که به آسانی از نیام برآید. (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). دالق . رجوع به دالق شود. || حمله ٔ شدید. (از اقرب الموارد).
دلوق . [ دُ ] (ع مص ) شمشیر از نیام بیرون آمدن . (المصادر زوزنی ). خارج شدن شمشیر از نیام به خودی خود، بدون آنکه آنرا بیرون کشند. (از اقرب الموارد). دلق . رجوع به دلق شود. || شمشیر از نیام بیرون کشیدن . (المصادر زوزنی ). || خارج شدن اسبان در پی هم ، و دراین صورت آنها را دُلق گویند. (از اقرب الموارد).
کلمات دیگر: