احمد اشرف

احمد اشرف (زادهٔ ۱۳۱۳) نویسنده و جامعه شناس ایرانی است که در دانشگاه های پنسیلوانیا، کلمبیا، پرینستون و تهران، به تدریس جامعه شناسی و تاریخ اجتماعی ایران پرداخته است. تاکنون چند کتاب و نیز مقالات متعددی از او منتشر شده، از جمله کتاب موانع تاریخی رشد سرمایه داری در ایران: دورهٔ قاجاریه که در سال ۱۳۵۹ توسط انتشارات «زمینه» به چاپ رسیده است. موضوعات مطرح شده در آثار او عبارت اند از: سلسله مراتب اجتماعی در ایران، سنت و مدرنیته، هویت ملی ایرانیان، روابط زراعی در ایران و رهبری کاریزماتیک و حکومت تئوکراتیک (دین سالار) در ایران پس از انقلاب.
موانع تاریخی رشد سرمایه داری در ایران: دورهٔ قاجاریه، تهران: انتشارات زمینه، ۱۳۵۹.
احمد اشرف، علی بنوعزیزی، طبقات اجتماعی، دولت و انقلاب در ایران. تهران: انتشارات نیلوفر، ۱۳۸۸. ترجمهٔ سهیلا ترابی فارسانی.
احمد اشرف، یرواند آبراهامیان، همایون کاتوزیان، جستارهایی دربارهٔ تئوری توطئه در ایران. تهران: نشر نی، ۱۳۸۶. ترجمهٔ محمدابراهیم فتاحی.

احمد اشرف (۱۹۳۴) نویسنده، جامعه شناس و استاد دانشگاه ایرانی است..
• «نخستین روایتی که از هویت ایرانی در عصر جدید تدوین شد و میان روشنفکران رواج گرفت بازسازی هویت ایرانی بر مبنای دیدگاه تخیلی و احساساتی ملت پرستانه یا ناسیونالیزم رومانتیک بود. این روایت، که از دیدگاه رومانتیک به منشأ پیدایش ملل می نگرد، از اواخر قرن ۱۸ در اروپا و آمریکا سر برآورد … در ایران نیز روشنفکرانی که با کشورهای اروپایی در تماس بودند و ناسیونالیزم رمانتیک را راه حل نهایی عقب ماندگی ایران می پنداشتند از این دیدگاه به بازسازی مفاهیم تازه «ملت ایران»، «وطن پرستی»، «عشق به سرزمین پدری و مادری» پرداختند… آثار آنان مشحون از احساس دلتنگی برای میهن باستانی، بزرگداشت اساطیر ایرانی، دین زرتشت و تکریم زرتشتیان، برتری ملیّت بر دین و وطن پرستی در معنای فداکاری و شهادت برای حفظ وحدت ملی و تمامیت ارضی سرزمین پدری و مادری و بیزاری از تازیان و مغولان و ترکان که از این دیدگاه پایه و مایه تمام ناکامی ها و عقب ماندگی های ایران و ایرانی بوده اند.»• «هویت جمعی، مانند دیگر پدیدارهای اجتماعی، مقوله ای تاریخی است که در سیر حوادث و مشی وقایع تاریخی پدیدار می شود، رشد می کند، دگرگون می شود و معانی گوناگون و متفاوت پیدا می کند. از این رو از عوامل گوناگونی که برای تعریف قوم و ملت، قومیّت و ملیّت، و هویّت قومی و ملی در نظر آمده، همچون نژاد و سرزمین، دولت و تابعیت، زبان و سُنن مشترک فرهنگی و ریشه های تاریخی، دین و ارزش های اجتماعی، اقتصاد و روابط تولید، هیچ کدام یا هیچ مجموعه مشخصی از آنها را نمی توان به عنوان ملاک عام برای تعریف و تمیز قوم و ملت و هویت قومی و ملی به کار برد.»