کلمه جو
صفحه اصلی

ابن قیم الجوزیه

فرهنگ فارسی

شاگرد و پیرو ابن تیمیه بعدم خلود عذاب عصات معتقد بود و زیارت مسجد خلیل را حرام می شمرد

لغت نامه دهخدا

ابن قیم الجوزیه . [ اِ ن ُ ق َی ْ ی ِ مِل ْ ج َ زی ی َ ] (اِخ ) شمس الدین ابوعبداﷲ محمدبن ابی بکر حنبلی ، شاگرد و پیرو ابن تیمیه . بعدم خلود عذاب عُصات معتقد بود و زیارت مسجد خلیل (حبرون ) را حرام میشمرد و بدین سبب دستگیر و محبوس گردید. او را کتب بسیار است ، ازجمله : کتاب الفوائدالمشوقه . کتاب الروح . کتاب اخبارالنساء. کتاب الطریق الحکمیة فی السیاسة الشرعیه . کتاب مفتاح دارالسعادة. زادالمعاد فی هدی خیرالعباد. کتاب هادی الارواح . کتاب الجواب الکافی . کتاب اغاثةاللهفان . کتاب مدارک السالکین . کتاب اقسام القرآن . و کتب مزبوره همگی به مصر و بعضی به حیدرآباد طبعشده است . مولد او به سال 691 هَ .ق . و وفات در سنه ٔ751 بوده است . وجه تسمیه ٔ او به ابن القیم الجوزیه تولیت مدرسه ٔ جوزیه ٔ دمشق است که پدر یا جد او داشته است . و در کشف الظنون از شُرّاح الفیه ٔ ابن مالک یکی برهان الدین ابراهیم بن محمدبن قیم الجوزیه را نام می بردو شرح او را به اسم ارشادالسالک ذکر میکند و وفات او را765 میگوید و نمیدانم تصحیفی در نام و لقب و سال وفات روی داده و یا دو تن به نام ابن قیم الجوزیه (و شاید از یک خاندان ) در مائه ٔ هشتم هجری بوده اند.


دانشنامه عمومی

محمد بن ابی بکر بن ایوب بن سعد بن حریز زرعی دمشقی معروف به ابن قیم الجوزیه (۶۹۱-۷۵۱ هجری قمری) از روحانیون حنبلی مذهب می باشد. او در ۷ ماه صفر سال ۶۹۱ هجری قمری در روستای ازرع از توابع منطقه «حوران» سوریه متولد شد، در ایام نوجوانی به دمشق رفت و در محضر علماء آن شهر به کسب دانش پرداخت و در ماه رجب سال ۷۵۱ هجری قمری وفات یافت و در مسجد بزرگ دمشق بر پیکر او نماز خوانده شد.
جوزیه نام مدرسه ای بود که یوسف بن عبدالرحمن بن جوزی آن را بنیان نهاده و پدر امام ابن قیم، سرپرست و قیم آن مدرسه بوده، به همین سبب امام به ابن قیمه جوزیه شهرت یافته است.
پس از بازگشت ابن تیمیه از مصر در سال ۷۱۲ تا وفات او در سال۷۲۸ ه.ق از مقربان و ملازمان او بود .
پزشک قلبها (طبیب القلوب)

نقل قول ها

ابن قَیِّم الجَوزیه (۶۹۱–۷۵۱ هجری قمری)-(۱۲۹۲–۱۳۵۰م) روحانی حنبلی، عالم مسلمان.
• «ترس اگر منجر به نا امیدی و یأس از رحمت خداوند شود نکوهیده است و بلکه اسائهٔ ادب وجهل به رحمت پروردگار است؛ رحمتی که از خشمش پیشی گرفته است.» -> مدارج السالکین ۲/۴۲
• «بهترین چیزی ک روان ها به دست آرند و پذیرای دل ها گردد و بندهٔ خدا بدان به مقامِ والای دنیا و آخرت برسد، علم است و ایمان.»الفوائد، ص ۱۷


کلمات دیگر: