آرتور استنلی ادینگتون. آرتور استنلی ادینگتون (زاده ۲۸ دسامبر ۱۸۸۲ - درگذشته ۲۲ دسامبر ۱۹۴۴) اخترفیزیکدان انگلیسی و استاد پلومی دانشگاه کمبریج در نیمهٔ نخست سده ۲۰ (میلادی) بود. توان درخشش ادینگتون یعنی اندازهٔ طبیعی درخشش ستارگان به افتخار این دانشمند، بنام او نامگزاری شده است.آلبرت انیشتین، پائول ارنفست، ویلم دو سیتر، استنلی ادینگتون، هندریک لورنتز در لیندن هلند ۲۶ سپتامبر ۱۹۲۳ ادینگتون؛ خود استاد پلومی؛ صاحب جایگاه اخترشاسی و فلسفه تجربی، مانند مولوی: پای استدلالیان را چوبین و پای چوبین را سخت بی تمکین می دانست. دستاویزِ درگیری و درستیزیِ او با شاگردش چاندراسکار را، می توان بازتاب این باورِ استاد دانست. در خورشیدگرفتگی کامل ۲۹ مه ۱۹۱۹ ادینگتون برای تأیید تئوری نسبیت انیشتن کارابزارِ خود را از قبل آماده کرده بود. سبرال ۱۹۱۹ این دور از انتظار نیست که امیدوار باشیم؛ در آینده ای نه چندان دور، درک ستارگان برایمان به آسانی شناختمان از هر چیز دیگر باشد. آرتور ادینگتون خورشید گرفتگی ۲۹ مه ۱۹۱۹ یکی از نگاره هائی که ادینگتون برای تأیید تئوری نسبیت انیشتن به نوشته هایش ضمیمه کرده است. او در اینجا کوشیده که انحنای نور را در اثر نیروی کشندی خورشید نشان دهد.
او سهم زیادی در اثبات نظریه نسبیت و شناساندن انیشتین به جهانیان داشت.
او بیشتر بخاطر کارهایش در مورد نظریه نسبیت شناخته شده است. ادینگتون نوشتارها و سخنرانی های بسیاری دارد که نظریهٔ نسبیت عام آلبرت اینشتین را با مقاله ها و گفتارهای علمی خود به جامعهٔ انگلیسی زبان معرفی می کنند و دربارهٔ روشن سازی آن ها توضیح می دهند. ادینگتون همچنین در فیزیک، ریاضی، و به ویژه فلسفهٔ علوم چیره دست و یک مبلغ علم و دانش بود. در جنگ جهانی اول بسیاری از رشته های ارتباط علمی و تحولات تازهٔ علوم در آلمان را که در آن زمان در انگلستان به خوبی شناخته شده نبودند معرفی کرد.
او با نظریه های سوبرامانیان چاندراسخار؛ که در آن زمان یکی از شاگردان او در دانشگاه کمبریج بود، در مورد محاسباتی که بالاخره به اثبات وجود سیاهچاله ها انجامید مخالف بود و کارهای او را به گونهٔ سخت گیرانه ای رد کرد. ادینگتون نمی توانست بپذیرد که تنها مشتق های ریاضی سبب عواقبی برای دنیای واقعی باشند. بعدها چاندراسخار این رفتار را بی رحمانه، دگماتیک، و نژادپرستانه خواند. او زیاد شناخته نشد. چون از یک سو باقی عمرش را روی دین خود (مسیحی کوئیکر) کار کرد و پژوهش هایی در این زمینه انجام داد و از سوی دیگر علاقه ای به مشهورشدن نداشت.
او سهم زیادی در اثبات نظریه نسبیت و شناساندن انیشتین به جهانیان داشت.
او بیشتر بخاطر کارهایش در مورد نظریه نسبیت شناخته شده است. ادینگتون نوشتارها و سخنرانی های بسیاری دارد که نظریهٔ نسبیت عام آلبرت اینشتین را با مقاله ها و گفتارهای علمی خود به جامعهٔ انگلیسی زبان معرفی می کنند و دربارهٔ روشن سازی آن ها توضیح می دهند. ادینگتون همچنین در فیزیک، ریاضی، و به ویژه فلسفهٔ علوم چیره دست و یک مبلغ علم و دانش بود. در جنگ جهانی اول بسیاری از رشته های ارتباط علمی و تحولات تازهٔ علوم در آلمان را که در آن زمان در انگلستان به خوبی شناخته شده نبودند معرفی کرد.
او با نظریه های سوبرامانیان چاندراسخار؛ که در آن زمان یکی از شاگردان او در دانشگاه کمبریج بود، در مورد محاسباتی که بالاخره به اثبات وجود سیاهچاله ها انجامید مخالف بود و کارهای او را به گونهٔ سخت گیرانه ای رد کرد. ادینگتون نمی توانست بپذیرد که تنها مشتق های ریاضی سبب عواقبی برای دنیای واقعی باشند. بعدها چاندراسخار این رفتار را بی رحمانه، دگماتیک، و نژادپرستانه خواند. او زیاد شناخته نشد. چون از یک سو باقی عمرش را روی دین خود (مسیحی کوئیکر) کار کرد و پژوهش هایی در این زمینه انجام داد و از سوی دیگر علاقه ای به مشهورشدن نداشت.
wiki: آرتور استنلی ادینگتون