ابوسلیک گرگانی

ابوسَلیک گُرگانی از پیشگامان سرایش شعر به زبان پارسی دری بود. او هم دوره با عمرو لیث صفاری بود. وی از نخستین شاعران پارسی گوی است. شعرهای زیر از اوست:
شعر کلاسیک فارسی

ابوسُلیکِ گُرگانی (ز ۲۷۸ق)
شاعر ایرانی. از شاعران معاصر عمرولیث صفاری بود. از زندگی او چیزی دانسته نیست. منوچهری دامغانی، در قصیده ای، وی را در زمرۀ شاعران بلندآوازۀ پیش از خود یاد کرده است. از ابوسلیک یازده بیت باقی مانده است.

ابوسُلَیک گرگانی شاعر فارسی زبان ایرانی در سدهٔ سوم هجری/نهم میلادی بود.
• «خود را گر بریزی بر زمین|به که آب روی ریزی در کنار/بت پرستنده به از مردم پرست//پند گیر و کار بند و گوش دار.»